ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μενω εξωτερικό και έχω σχεση εδώ και 3 χρόνια με καποιον που δεν μιλαμε την ιδια γλωσσα αλλα εγω ξερω την δικη του. Γενικά ολα ειναι μια χαρα στην σχεση μας αλλα ωρες ωρες προβληματίζομαι για το μελλον. Υπαρχει περιπτωση η οικογενεια μου να ξαναγυρίσει Ελλαδα και το βλεπω και οταν πανε διακοπες νιωθω μια απέραντη μοναξιά ενω εχω μια ομορφη σχεση, εχω φιλους εδω, εχω φτιαξει τη ζωη μου, νιωθω «ξένη» ας το πουμε ετσι. Οι γιορτές τους ο τρόπος διασκέδασης αυτη η ρουτίνα με πνιγει οταν οι δικοι μου ανθρωποι δεν ειναι κοντα. Φοβαμαι πολυ μηπως αυτες οι σκεψεις δεν ειναι περιστασιακές αλλα μου ξανάρθουν οταν πια θα η οικογενεια μου θα φυγει. Και ενω θελω να ειμαι με αυτον τον ανθρωπο γιατι τον αγαπαω και με αγαπαει και εχουμε περασει πολυ ωραιες στιγμες και ποτε δεν με πειραξε που δεν ξερει ελληνικα φοβαμαι για το μελλον. Αγαπώ τις ελληνικές μας συνήθειες και τα παντα και φοβαμαι μην αποκοπώ τελείως. Ποσο θα ηθελα να μαθει ελληνικα και να γιορτάζει μαζι μας και να κατεβαίνουμε να βλεπουμε την οικογενεια μου και να ζήσουμε για «παντα» μαζι οπως εχουμε πει αλλα δεν θελω να τον αλλαξω.