ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόνος και πάλι απόψε Σαββατο με μονάχη συντροφιά ενα ποτό και ενα τσιγάρο.Ζέστη και πάλι και ενας ανεμιστήρας να φυσάει δροσερό αεράκι. Το στομάχι , τα σωθικά πάλι να πονάνε , βλέπεις ζώνουν τα άγχη και η αγωνία , το χρήμα που δεν υπάρχει, και τα χρέη και οι υποχρεώσεις που πρέπει να ξεπληρωθούν.Η καρδιά αδειανή , ενα κορίτσι που αγαπήσαμε χάθηκε , πάει και αυτό πριν χρόνια.Φίλοι και παρέες και γνωστοί μεγαλώσανε , χωρίσανε ,τράβηξε ο καθένας τον δρόμο του , αμα θελήσεις να τους δεις ,βρίσκονται ,αλλα τι να τους πείς και τι να σου πουν.Δευτέρα πάλι ,μετρό και λεωφορείο , όμορφων γυναικών τα ψυχρά βλέμματα να σε κοιτούν σαν μπαίνεις για μιαν στιγμή μονάχα για να ξαναστρέψουν απάνω σε μιαν γυάλινη οθόνη κινητού. Βλέπεις φίλε δεν είχαμε την τύχη , το χαμόγελο του όποιου θεού εμείς μιαν ημέρα που γεννηθήκαμε να βγούμε ομορφόπαιδα. Απο μια κοπέλα ένα χαμογελάκι , μια φιλική κουβέντα , πράγματα που λείψανε εδώ και καιρό.Το κεφάλι στραμμενο προς τα έξω στο παράθυρο να χαζεύω δέντρα και ηλιαχτίδες , κρυφή και τελευταία ελπίδα που σιγοκαίει στην ψυχή μέσα οτι ίσως θα γίνει και για εμένα ενα θαύμα. Το γλυκό χαμόγελο της , την τελευταία φορά που την αντίκρυσα και κρατιομασταν απο τα χέρια πριν αγκαλιαστούμε φέρνω στο νου. Μακάρι να μην το ξεχάσω ποτέ μου. Πάνε δέκα χρόνια απο τότε, δέκα χρόνια και γώ απο τότε εδώ μονάχος