ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι νυχτα..Ακουμπας το κεφαλι σου στο ανοιχτο παραθυρο που βρισκεται πανω απο το κρεβατι σου. Κλεινεις τα ματια με το κεφαλι σε ανοδικη κλιση και ακους αυτον τον ηχο που φερνει καλοκαιρι..Τα τριζονια σε μια γλυκια βραδινη συναυλια,να πλαισιωνουν το θροισμα φυλλων,κατα τα αλλα ακινητων, και γερασμενων κλαριων. Ανοιγεις τα ματια και βλεπεις ενα αστερι εκει ψηλα' φανταζεσαι την καλοκαιρινη νυχτα που,ξαπλωμενος σε μια μακρινη παραλια,θα το κοιτας ξανα,να συνοδευεται απο τους χιλιαδες φωτεινους φιλους του. "Ταξιδευεις" τοσο που νομιζεις πως ακους το, εξαντλημενο απο τις παλινδρομησεις της υπολοιπης μερας, κυμα να σκαει λιγα μετρα πιο περα. Οχι,οχι..επανερχεσαι συνειδητοποιωντας πως ειναι ο ηχος των αυτοκινητων απο καπου μακρια.. Η ηρεμη δυναμη της πολης. Καλο στοιχειο κι αυτο για τη γαληνη που χαϊδευει τα αυτια σου. Τα τριζονια συνεχιζουν και,ενας ανησυχος σκυλος ακουγεται απο ενα σπιτι κατι τετραγωνα παρακατω. Δεν πτοεισαι..Αντιλαμβανεσαι πως τοση ωρα κατι ικανοποιει την οσφρηση σου. Μα ναι,η αξιαγαπητη Υγρασια που κατεφθασε υστερα απο την Ψιχαλα που περασε προηγουμενως. Παρα τις ζεστες μερες που σε σπρωχνουν ολο και βαθυτερα στη μαγικη διασταση του καλοκαιριου,αυτη ειναι παντα εδω να χαρακτηριζει τα καλοκαιρια σου και να σου θυμιζει πως καπου στον κοσμο τριγυναει ο Χειμωνας. Προς το παρον αυτος δεν εχει καταφερει να σε αποχωριστει ακομα,αφου μια ψυχρα αγκαλιαζει τους ωμους σου και να κι ενα στιγμαιο αερακι' στιγμιαιο μα αρκετο για να ακουστει το κρεμαστο απο το μπαλκονι του διπλανου σπιτιου,του οποιου οι μεταλλικοι κυλινδροι σε κλονιζουν,σου υπενθυμιζουν να κοιταξεις την ωρα. Πηγε 12.. Κλεινεις το παραθυρο,η καρδια σου χτυπα,πρεπει να πεσεις για υπνο πριν βγουν τα φαντασματα.. Αυτα που μικρος φοβοσουν πως θα βγουν απο την ντουλαπα,ομως οσο μεγαλωνεις σε ακολουθουν παντα και παντου,σε βασανιζουν καθε νυχτα τετοια ωρα. Καθε νυχτα ολο και πιο πολυ' και σε παρασερνουν να χαθεις.. Τα λενε σκεψεις....