ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορεί να έφαγα πολύ κράξιμο πριν μια βδομάδα με την εξομολόγηση "Μπουμπού συγγνώμη" και δεν αδικώ κανένα. Αλλά τα αισθήματα δύσκολα αλλάζουν στην ηλικία των 28..Αφηρημένος καθώς ήμουν στο περίπτερο σερφάροντας, άκουσα της φωνή της, που νόμιζα οτι δεν θα ακούσω ποτέ ξανά. Η φωνή της να ζητάει τον γνωστό καπνό.Πόσο έχει αλλάξει. Τα μαλλιά της είναι πλέον κόκκινα, σαν την φωτιά. Η Φωτιά μου. Ένας διακριτικός μικρός χαλκάς στολιζει την μύτη της κ είναι εμφανώς ανανεωμένη. Δεν είπε τίποτε άλλο αλλά το βλέμμα της δεν έδειχνε πια μίσος. Ήταν σαν να μου ψιθυρίζει πως με συγχωρεί παρά τα όσα της έκανα. Αφού πλήρωσε γύρισε ξανά στον δικό της χαμογελαστή και συνέχισαν να περπατάνε αγκαλιασμένοι. Είδα όταν την κοίταξε, στο βλέμμα, στο χαμόγελό του πόσο πολύ φαινόταν ο έρωτάς του. Θα ήθελα μόνο για μία μέρα να γίνω αυτός, μόνο και μόνο για να της δείξω όσα δεν της έδειξα όταν ήταν δική μου. Συγγνώμη Μπουμπού. Μου έλειψες, και όσος καιρός και να περάσει θα μου λείπεις