Αυτό που σου λείπει δεν είναι η παιδική σου ηλικία. Είναι η ματιά του ενηλίκου στην ζωή του παιδιού. Όσο ήσουν παιδί σου φαίνονταν τεράστια τα όποια παιδικά προβλήματα (αναλογικά είναι όλα) και δεν συνειδητοποιούσες την αθωότητα (αυτό είναι η αθωότητα, δεν αναγνωρίζει επειδή δεν έχει βιώσει, φάση Β, παρά μόνο Α)
26.3.2020 | 12:14
Μου λείπει η παιδική μου ηλικία
Μου λείπει ο εαυτός μου όταν ήμουνα παιδί. Η αθωότητα που είχα τότε. Ο αυθορμητισμός που είχα τότε. Η ενέργεια και ο ενθουσιασμός που είχα τότε. Το ότι μπορούσα να νιώσω τη χαρά πολύ πιο έντονα από τώρα. Αν τη νιώσω τώρα. Που μαρεσε ένα αγόρι στο δημοτικό με τόσο γλυκό τρόπο. Το ότι τα ψυχικά τραύματα και τα ψυχικά βάρη ήταν πολύ λιγότερα και απλά μπορούσα να νιώσω καλύτερα βλέποντας το αγαπημένο μου κινούμενο σχέδιο στη τηλεόραση. Το ότι σχεδόν τίποτα δεν ήταν βαρετό. Που η εμπιστοσύνη και η έκφραση συναισθημάτων ήταν πολύ πιο εύκολη. Όλα αυτά που στην ενήλικη ζωη σιγά σιγά φεύγουν. Είναι κρίμα που τα παιδιά ενώ έχουν πολλά θετικά δεν είναι περισσότερο ελεύθερα και οι ενήλικες ενώ είναι ελεύθεροι είναι τραυματισμένοι και κλειστοί.
4
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
