10.1.2013 | 05:47
μπλα μπλα
δεν μπορεί να μου χει έρθει τέτοιο κόλλημα στα καλά καθούμενα..Πώς γίνεται να σκέφτομαι συνέχεια εσένα;Μα είσαι εκεί και εγώ είμαι κάπου αλλού. Είσαι φίλος του αδερφού μου, είσαι πιο μικρός,πιο ανώριμος. Σε ξέρω όλη σου τη ζωή από τότε που ήσουν παιδάκι ακόμα. Και ξαφνικά κλικ,το παιδάκι έγινε άντρας. Πώς-Τι-Γιατί άρχισα να το σκέφτομαι δεν μπορώ να καταλάβω.Λες;Μήπως του αρέσω; Μπαααα...Και να του αρέσω,θα ήταν πολύ λάθος. Όλα θα μπλεχτούν και δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο. Ναι τότε γιατί τον βλέπω πώς με κοιτάει..Γιατί άλλα δείχνει το βλέμμα του,το άγγιγμά του,και ενίοτε τα λόγια του.Μάλλον η ιδέα μου θα είναι,ναι ναι, είμαι μια φαντασιόπληκτη.Ας πούμε και οι δύο ότι είμαι.