αυτο που εχεις να κανεις ειναι να τη στηριζεις αλλα εφοσον δεν σου εχει πει κατι, να της φερεσαι οσο γινεται σαν να μην το ξερεις..οι ανθρωποι που αντιμετωπιζουν κατι τετοιο πολλες φορες δεν θελουν να το πουν γιατι ειναι σαν να παραδεχονται πως η ζωη τους αλλαξε και πως ο καρκινος τους στιγματισε.μαλλον για τη νονα σου εισαι μια ηλιαχτιδα που δεν θελει να σκοτεινιασει.η τρυφεροτητα σου και η στηριξη σου μπορει να την ξεκλειδωσει και να μιλησει-το χρειαζονται πολυ οι καρκινοπαθεις αυτο..ειναι πολυ ομορφο που ενδιαφερεσαι τοσο.-η ενσυναισθηση σωζει ζωες....:)αν εχετε στενη σχεση μπορεις κιολας να της προτεινεις να κανετε κατι μαζι οπως γιογκα η εικαστικη-θεραπεια , εχει καταπληκτικα αποτελεσματα στην ψυχολογια-αρα και στην υγεια..
25.11.2016 | 13:44
Να σας πω κατι;
Η νονα μου εχει ενα προβλημα υγειας. (ο γνωστος δολοφονος - καρκινος). Εδω και αρκετα χρονια. Εκανε αφαίρεση το μερος στο οποιο ηταν. Αλλα τωρα υπαρχουν κιαλλα θεματα. Δεν "γλιτωσε" δηλαδη. Ζοριζεται. Παιρνει χαπια. Και γενικα δεν εχει καλη σωματικη και ψυχικη υγεια. Ειμαι το μονο ατομο στο οποίο δεν εχει πει τιποτα. Απο τριτο ατομο το εμαθα. Και ξερω πως για να μη μου το πει, σημαινει πως δεν θελει να ξερω. Κι ετσι εγω κανω πως δεν ξερω. Ισως χρειάζεται να εχει εστω ενα ατομο που να μην ειναι γνωστης της ασθενειας που περασε και περναει; Ισως δε θελει να με στεναχωρει; Ισως δε με εμπιστευεται; Ισως σε θέλει να τη λυπαμαι; Δε ξερω. Απλα σκεφτομαι, μηπως υπαρχει κατι που μπορω να κανω; Νιωθω σαν να βλεπω τον αλλον διπλα μου να χαροπαλεύει και να μη μπορω να κανω κατι. Θα μου πεις, τι να κανω κιολας; Γιατρος δεν ειμαι. Δωρα και κερασματα απο μενα δεν δεχεται. Και αν τα δεχτει τοτε θα μου τα ανταποδώσει εις τριπλούν. Αχ βρε νονα! Μακαρι να γινει καλα. Αυτο ηθελα να εξομολογηθώ. Ευχαριστώ για τον χρονο σας.
1
