ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζεις ότι δεν το θέλω; Ότι μου είναι ευχάριστο ή έστω ανεκτό όλο αυτό το συναίσθημα; Ότι λέω δεν έχω τι να κάνω ας στείλω κανα μήνυμα για πλάκα; Δε μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου για τίποτα. Για κάθε μικροπρέπεια, κατινιά, βρισιά, ζήλεια, παρακολούθηση, ξεφτίλα είμαι υπεύθυνη. Εγώ. Όχι εσύ. Όχι οι συνθήκες ή ο τρόπος που μεγάλωσα.Θέλω να εξαφανιστώ. Να μη σε ξαναδω, να ζω τη ζωή μου όπως μου αξίζει. Αλλά δε γίνεται. Κι ενώ είμαι συνέχεια σε επαγρύπνηση, να μη σκέφτομαι, να μη θέλω, να μη θυμάμαι, χίλιες δραστηριότητες, μηδενικός χρόνος ελεύθερος, όταν πίνω όλα αυτά γιγαντώνονται.Πνίγομαι και δεν αναπνέω. Δεν ξέρω πως θα συνεχίσω, χάνω σιγά σιγά και αυτό το πέπλο σοβαρότητας και αξιοπρέπειας που παλεύω να διατηρήσω.Νομίζω ότι στο μέτωπό μου είναι γραμμένο με μεγάλα γράμματα ΓΕΛΟΙΑ, όλοι το βλέπουν και γελάνε. Αυτό είναι ο έρωτας; Τον μισώ τότε. Γιατί έπρεπε να ερωτευτώ; Ήμουν καλά. Ήμουν δυνατή, ανεξάρτητη, ζούσα όπως ήθελα και ακόμα και τα σκοτάδια μου τα αγαπούσα. Τώρα με απεχθάνομαι. Δεν τολμάω να με κοιτάξω στον καθρέφτη. Και το χειρότερο ξέρεις ποιό είναι; Ότι σε λίγες μέρες, όταν ηρεμήσω κάπως, θα ξαναρχίσω σε ανύποπτο χρόνο να σκέφτομαι, να νοσταλγώ, να μαζεύω, να φουσκώνω μέχρι να σκάσω ξανά σα μπαλόνι. Μακάρι να έσκαζα στην κυριολεξία