8.6.2013 | 23:47
Να τρομάξω;
Που μου έχεις φερθεί σκάρτα και δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία; Να ανησυχήσω που δεν κρατάς το λόγο σου και μου έχουν μείνει ακόμα κάποια θετικά συναισθήματα; Πάνω που βγάζεις τον καλό και αληθινό -θέλω να πιστεύω τουλάχιστον- εαυτό σου, μετά από λίγο καιρό πάντα κάτι γίνεται και γυρνάμε στα ίδια. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου, δε θέλω πια να είμαστε μαζί, παρόλο που θα μπορούσε να είναι πολύ ωραίο, όπως τότε. Αλλά το γυαλί όση προσπάθεια και να κάνουμε δεν ξανακολλάει. Κι αν ξανακολλήσει το ράγισμα θα φαίνεται. Σ' αγαπάω πολύ κι αυτό δε θα αλλάξει. Άλλη στη θέση μου δε θα γυρνούσε ούτε να σε φτύσει μετά από τέτοια συμπεριφορά. Και θα κάνω ότι δε με νοιάζει που δε μιλάμε, όχι γιατί δε θέλω, αλλά γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
