Δεν πρέπει να τιμωρείς τον εαυτό σου. Πάρ'το αλλιώς. Ξεκίνα μικρές βόλτες και προσπάθησε να βρεις ακόμα και ελάχιστα θετικά (για αρχή). Καλό θα ήταν να κάνεις και μία επίσκεψη σε ψυχολόγο για να σε βοηθήσει.
27.6.2019 | 21:40
Νιώθω...
Ότι δεν αξίζω τίποτα και παραλείπω γεύματα,ή τρώω κάτι πολύ πρόχειρο, ένα κομμάτι τυρί με λίγο ψωμί.Όχι κάτι σπουδαίο, και σίγουρα σε καμία περίπτωση, το τονίζω ώστε να γίνει ανησυχητικόΒρίσκω βέβαια κι άλλους τρόπους να τιμωρήσω (:) τον εαυτό μου, πχ στερώ εξόδους (ας πούμε έχω να βγω έξω-για φαγητό-πριν κανά μήνα, και αυτό γιατί έπρεπε να παρευθώ σε γενέθλια-πρόσκληση και πριν από αυτό ούτε που θυμάμαι από πότε, για διακοπές δεν το συζητάμε καν, και έχει τύχει να αρνηθώ προσκλήσεις προφασιζόμενος αρρώστιες, όχι γιατί δεν ήθελα να δω τα συγκεκριμένα άτομα, αλλά ένιωθα και κουρασμένος να βγω συν τοις άλλοις) ή να αγοράσω πράγματαΚαι πάλι όχι σε σημείο να πάθω κάτι (δηλαδή αν βγεις μια φορά στο δίμηνο, δεν παθαίνεις και κάτι,ούτε αν πάρεις μια μπλούζα μετά από ένα χρόνο, γιατί είμαι και άντρας και στην κυριολεξία πρέπει να τρυπήσει κάτι για να αλλάξω) και πάλι νιώθω ότι δεν αξίζω και δεν υποβάλλω τον εαυτό μου αρκετάΑυτά (..είναι κι άλλα...)
2
