Χαίρομαι για σας και κυρίως γιατί καταφέρατε να βρείτε μέσα σας τη δύναμη να ξανασταθείτε στα πόδια σας. Μπράβο σας και εύχομαι αυτή η δύναμη να σας συνοδεύει για πάντα.Ήθελα απλώς να διευκρινίσω το εξής. Το να απευθυνθεί κανείς σε κάποιον ειδικό, ζητώντας βοήθεια δεν αποτελεί ήττα. Δεν επιβεβαιώνει τις ενδεχόμενες κακόβουλες σκέψεις των άλλων, που εν πάση περιπτώσει ουδεμία αξία ή σημασία έχουν. Οι άνθρωποι πέφτουμε συχνά. Η πτώση ενίοτε είναι βαθιά κι απότομη. Κι άλλοι ξανασηκωνόμαστε μονάχοι μας, άλλοι πάλι υποβοηθούμενοι. Κι αυτό είναι ανθρώπινο. Η κατάθλιψη δεν είναι η απλή θλίψη που ως σύγχρονη πολυτέλεια βαπτίζεται έτσι. Είναι μια βαθιά κι επικίνδυνη ασθένεια της ψυχής που ευτυχώς στις μέρες μας μπορεί να ανιχνευθεί και να αποτελέσει παρελθόν ή να αντιμετωπιστεί χωρίς να μας λαβώσει ανεπανόρθωτα.Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να πω δυο λόγια που, ίσως άνθρωποι που το έχουν πραγματική ανάγκη, να τα διαβάσουν και να σπεύσουν προς βοήθεια, χωρίς την ενοχή της αδυναμίας και την αυτο-απαξίωση.Μακάρι να είμαστε όλοι δυνατοί. Μακάρι όλοι να καταφέρνουμε να σηκωνόμαστε. Μακάρι όλοι να επιλέγουμε κάθε τρόπο για να μπορούμε να σηκωνόμαστε.
24.10.2017 | 16:23
Νιώθω χαρούμενη που...
...έχω την υγεία μου....ακούω καθημερινά την πιο ζεστή "καλημέρα" - "καληνύχτα" από τον άνθρωπο της ζωής μου....επιτέλους ξεκίνησα να τρέφομαι σωστά και να γυμνάζομαι....απομάκρυνα με την σιωπή μου τους τοξικούς ανθρώπους από δίπλα μου....παρά την ανεργία μου, ξέρω να γεμίζω την ημέρα μου με δημιουργικές ασχολίες....κατάφερα να τελειώσω το -παλούκι- μεταπτυχιακό μου σε ένα διάστημα πολύ έντονης θλίψης....μείωσα αυτή την θλίψη χωρίς να τη βαφτίσω κατάθλιψη και χωρίς να εξαρτηθώ από φάρμακα....έμαθα να λέω ''όχι'' εκεί που πρέπει....δεν φοβάμαι να βγω/ταξιδέψω/δοκιμάσω κάτι νέο χωρίς τη συγκατάθεση ή την παρέα άλλων....μπορώ να υποστηρίζω τη γνώμη μου με σεβασμό και επιχειρήματα.Είμαι μια ανώνυμη, απλή Lifoαναγνώστρια, που θα μπορούσε να είναι η αδερφή σας, η φίλη σας, η γειτόνισα σας, κλπ. Έχω περάσει ΠΟΛΛΑ. Κυρίως άσχημα. Έφαγα στη ζωή μου πολλή προδοσία, ψέμα, υποκρισία, ζήλεια, αδικία, αβεβαιότητα, στενοχώρια. Παραλίγο να το χάσω το παιχνίδι. Έφτασα έξω από την πόρτα του ψυχολόγου, αλλά ενώ βρισκόμουν στην αναμονή πήρα την τσάντα μου και έφυγα. Γιατί ήξερα ότι αν έμενα εκεί αυτό θα ήταν το ζητούμενο όσων ήθελαν να με δουν να λιώνω.Αισθάνομαι χαρούμενη και γαλήνια αυτή τη στιγμή, μετά από πολλά χρόνια πλέον. Και αυτό για μένα είναι κάτι. Και ευχαριστώ το Θεό για αυτό.Εύχομαι κάποτε να με αξιώσει να μάθω σε ένα (ή και πολλά!) νέο πλασματάκι το πόσο ωραία είναι η ζωή τελικά και να μάθει να μη το βάζει κάτω. Κι εσείς... να μη το βάλετε κάτω ποτέ. Κι όπου μπορώ να σας ενθαρρύνω με τα σχόλια μου θα το κάνω.Καλή μας δύναμη!
5
