Νομίζω πως σε καταλαβαίνω αν και αυτό θα το κρίνεις εσύ. Αυτά που λες πως είναι οι λόγοι τη θλίψης σου, τα έχεις αναγνωρίσει και υποψιάζομαι πως ξέρεις και τι πρέπει να κάνεις. Η αίσθηση πως η ζωή περνάει γρήγορα και η γενικότερη πίεση που αυτό φέρνει μας κάνει να μένουμε στάσιμοι συχνά και να κρατιόμαστε από παλιότερες προσδοκίες και εκδοχές του εαυτού μας. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Μην πέφτεις στην παγίδα να συγκρίνεις τι έχουν κάνει ή όχι οι άλλοι και βρες το δικό σου δρόμο. Δεν είναι ούτε αργά ούτε νωρίς. Ζεις ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να ζεις στην ηλικία αυτή.
22.8.2015 | 10:33
Νιωθω πως...
καθε μερα αλλαζω, πως ολα αλλαζουν και δεν προλαβαινω να ζησω.Πως κυνηγαω το μελλον χωρις να ζω το παρον. Εχω αρχισει και μεγαλωνω,πλεον εχω φτασει τα 25 και εχω ξεφυγει αρκετα απο πραγματα που κανουν ατομα στην ηλικια μου.Νιωθω πως εχω χασει λιγο τον δρομο μου αλλα δεν ξερω προς πια κατευθυνση να παω και αν θα με ικανοποιησει η επιλογη μου.Μικρη με φανταζομουν αλλιως, αλλα νιωθω μια αλλη.Δεν ξερω αν καποιος απο εσας με καταλαβαινει εστω και λιγο γιατι δεν γραφω για να φιλοσοφισω απλα για την ζωη μου και να το παιξω δραμα και κακο,καθως γενικα η ζωη μου ειναι καλη,αλλα νιωθω μια θλιψη την οποια αποδιδω σε αρκετους λογους τους οποιους προφανως θα μου πειτε να αλλαξω.Αυτα....Καλοδεχουμενο καθε σχολιο,σας ευχαριστω.
1
