ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.3.2017 | 22:29

Νομίζω πως έχω κατάθλιψη (μην με προσπερασετε παρακαλω)

Λοιπόν πρώτα από ολα εχω να πω πως δεν μου λειπει κατι απο τη ζωη μου. Εχω μια οικογένεια που με αγαπαει πολυ και εγω το ιδιο. Φυσικα δεν ημαστε καθολου καλα οικονομικα αλλα τα απαραιτητα που πρεπει να εχει ενας ανθρωπος ευτυχως θεε μου τα εχω. Επισης μια παρεα που για πρωτη φορα εδω και καιρο ειμαστε καλυτερα απο ποτε. Στο "γκομενικο" θεμα χεστηκα να πω την αληθεια. Παλια εκανα λιγες βλακειες και πλεον απλα δεν ασχολουμαι πιστευω πως δεν ειναι αυτο το νοημα σε αυτη την ηλικια (ειμαι 15) και υπαρχουν πολυ πιο σημαντικα πραγματα απο τα αγορια και τα δραματα. Αλλα τους τελευταιους 3-4 μηνες νιωθω απαισια. Πως η ζωη μου δεν εχει νοημα. Δεν μπορώ να εξηγησω πως νιωθω. Μονο αν καποιος με ακουγε να τα λεω απο κοντα θα το καταλαβαινε. Η οικογενεια μου εχει καταλαβει πως κατι δεν παει αλλα νομιζουν οτι μαλωσα με τα κοριτισια ή κατι τετοιο. Δεν το χω πει σε κανενα και δεν προκειται γτ μετα θα με πριζουν. Πραγματικα δεν τα εξηγω καθολου καλα. Σας λεω μονο οτι μου παει καλα αλλα δεν ειναι ετσι τα πραγματα. Μεσα στα χριστουγεννα ημουν χαλια πραγματικα χαλια και αυτο το σαιτ εδω με βοηθησε πολυ. Τελοσπαντων θα τα εξηγησω με λιγα λογια. Η μαμα μου επειδη δεν δουλευει με πιεζει και με πριζει πολυ δεν βλεπω σχεδον καθολου την αδελφη μου πλεον επειδη λειπει καθε μερα ο μπαμπας μου ειναι μπαμπας δεν θα καταλαβει κατι. Νιωθω τα κοριτσια απομακρα καποιες φορες φυσικα ειναι κολλητες μου και τις αγαπαω αλλα δεν θα μπορεσω ποτε να τις δω σαν οικογενεια..η αληθεια ειναι οτι ο καθενας νοιαζεται μονο για τον εαυτο του..και αυτο οτι οι φιλοι ειναι οικογενεια ειναι μαλακιες. Νιωθω πως δεν εχω χαρακτηρα νιωθω πως ειμαι μονη οταν ειμαι με αλλους νιωθω οτι συμπεριφερομαι πολυ ηλιθια ενω δεν τους δειχνω καν τον χαρακτηρα μου. Δεν ειμαι και απο τα αγαπημενα ατομα καποιων ανθρωπων επειδη νταξει οσο να ναι ειμαι πολυ επιθετικη αρκετα και πολυ οξυθυμη. Νιωθω πως κανεις δεν με ξερει πραγματικα. Νιωθω πως απλα η ζωη μου ειναι ανουσια και δεν θα κανω κατι ιδιαιτερο απλα θα καταντησω σαν τους γονεις μου. Ειμαι καλη μαθητρια αλλα δεν εχω την ιδια ορεξη οσο παλια και νιωθω οτι δεν ειμαι τοσο καλη. δυσκολευομαι να μιλησω και μπερδευω τις λεξεις μου επειδη αγχωνομαι και θελω να κλαψω που δεν μπορω να εμπλουτισω το λεξιλογιο μου και και και και. Εχω ονειρα αλλα δεν θα τα πραγματοποιησω και . Και εχω πολλα αλλα μικροπραγματα να πω που αρχισα να καταλαβαινω και νιωθω. Δεν νομιζω οτι μπορει κανεις να το καταλαβει αυτο που νιωθω. Και δεν νομιζω πολλα 15χρονα να σκεφτονται ετσι. Τωρα παμε στο θεμα της καταθλιψης. Μαζι με ολα που σας εχω πει εως τωρα αλλα και πολλα αλλα που δεν μου βγαινουν ή που δεν θελω να πω και ηξερα περιπου τι ειναι η καταθλιψη ενιωσα σμρ πως επρεπε να ψαξω. Ε λοιπον ειδα τα συμπτωματα και τα εχω ολα εκτος απο ενα και αρχισα να κλαιω γτ πιστευα πως ηταν τυχαια αλλα ειναι οντως καταθλιψη. Ημουν ετοιμη να παω στη μαμα μου αλλα τελευταια στιγμη το μετανιωσα... θα ηθελα πολυ να με βοηθησετε με τη γνωμη σας.. σας παρακαλω πολυ μην με προσπερασετε..
9
 
 
 
 
σχόλια
Λοιπόν, είμαι 14 και είμαι ΑΚΡΙΒΏΣ στην ίδια κατάσταση με εσένα. Τόσο ίδια που κριπαρω. Δεν θέλω να πάω σε ψυχολόγο γιατί τότε θα ένιωθα τελείως αχάριστη. Έχω ξεκινήσει το χαράκωμα και το κάπνισμα λοιπόν. Με κάνει να ξεχνιέμαι. Ότι χρειαστείς εδώ
Κορίτσι μου βρίσκεσαι σε μία δύσκολη ηλικία,σε αυτή τη φάση πραγματικά δυσκολευτηκαμε οι περισσότεροι διότι δεν είμαστε παιδιά ούτε ενηλικες,ψάχνουμε την ταυτότητα μας μέσα σε μία ομάδα φίλων σε έναν μεγάλο και περίπλοκο κόσμο.Οι απαιτήσεις του σχολείου,η πίεση από την οικογένεια και της κοινωνίας η οποία επιβάλλει στερεότυπα ,κάνει τους ανθρώπους ακόμα πιο απόμακρους.Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον αυθεντικό μας εαυτό κάτι που χρειάζεται χρόνο και εμπειριες μα και βουτιά μέσα μας ,όταν νιώσουμε έτοιμοι.Τα πρότυπα επείσης που μας πλασάρει η τηλεόραση των σούπερ επιτυχημένων και λαμπερών ανθρώπων ,που ποτέ δεν κάνουν λάθος και δεν τσαλακώνονται ,στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι.με αποτέλεσμα να μας κάνουν να νιώθουμε ανεπάρκεις.Εγώ σου προτείνω να μάθεις τις ανάγκες της ηλικίας σου,τις αλλαγές που είναι μεγάλες και διαφορετικες στο σώμα και τη ψυχη μας όσο μεγαλώνουμε,συζητά με τους γονείς σου ανοιχτά ,η με κάποιον ενήλικο που νιώθεις άνετα.Βεβαιως και να ζητησεις βοήθεια και από ειδικό,δεν είναι κακό.Να έχεις όνειρα,να χαμογελάς και να καλλιεργεις το μυαλό σου!Όλα θέλουν το χρόνο τους,η ζωή είναι όλη μπροστά σου!
παρολο που και οι υπολοιποι οι οποιοι εγαρψαν απο πανω με βοηθησαν πολυ η δικια σου συμβουλη ηταν το κατι αλλο! Με ενεπνευσες πολυ με αυτο το μηνυμα! Χαιρομαι που επιτελους μιλαω σε ανθρωπους και μπορω να το βγαλω απο μεσα μου κι ας ειστε ξενοι!Πραγματικα σε ευχαριστω παρα πολυ <3
Έχεις ανάγκη να βγάλεις κάποια πράγματα από μέσα σου, που κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει πρώτα να είναι σε αυτούς που σε περιβαλλουν. Κυρίως διότι σε αυτούς αφορούν. Αν το περιβάλλον σου για χι ψι λόγους δεν είναι σε θέση να αλλάξει παρ αυτά ώστε να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Στα 15, αν κατάλαβα καλά ότι είσαι, τα πράγματα στο κεφάλι είναι λίγο μπερδεμενα. Μην επηρεαζεσαι αρνητικά επειδή μπορεί να ταυτιζεσαι με κάποια συμπτώματα κατάθλιψης και αυτό γιατί σχεδόν όλοι υπό τις συνθήκες γύρω μας τα παρουσιαζουμε. Αν θες να σιγουρευτεις στο έπακρο οκ πήγαινε και σε έναν ειδικό επί του θέματος να αποφανθει. Μην τρελενεσαι ψυχραιμία.
Επειδή γράφεις ότι οικονομικά δεν τα πάτε καλά, υπάρχουν ψυχολόγοι κ στο δημόσιο σε διάφορες δομές. Φαίνεσαι σκεπτόμενο άτομο με ανησυχίες. Ίσως να βρεις κάποιο σπορ να ξεχνιέσαι παράλληλα με όλα τ' αλλα που σου είπα. Καλή τυχη!
αυτο που λες για το σπορ ή καποια δραστηριοτητα τελοσπαντων πιστευω πως θα βοηθησει πολυ.. το εχω σκεφτει..πολλες φορες νιωθω πολυ ασχημα γτ ολοι εχουν κατι που αγαπανε π.χ ποδοσφαιρο μπαλετο κιθαρα κ.α και θελω κι εγω..απο τοτε που σταματησα το βολει αισθανομαι οτι ζηλευω τους αλλους γι αυτο το λογο..απλα απο την αλλη σκεφτομαι οτι δεν θελω να τους επιβαρυνω κι αλλο..γτ παω γυμναστηριο και κανω μαθηματικα ιδιαιτερα οποτε..αλλα σε ευχαριστω πολυ για τη συμβουλη σου <3
Scroll to top icon