ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι σχέσεις μου με την μάνα μου δεν ήταν ποτέ πολύ στενές από την εφηβεία και μετά, ήμουν γενικά ένα παιδί με τάσεις ανεξαρτητοποίησης, πάντοτε με πολύ αγάπη και σεβασμό όμως στους κόπους και την αφοσίωση των γονιών μου. Είχα την ευλογία να μεγαλώσω σε μια αγαπημένη οικογένεια, αλλά δεν ήμουν σίγουρα η κοπέλα που πήγαινε και τα έλεγε ή τα μοιραζόταν ολα με τη μάνα της, κυρίως επειδή ήταν κάπως υπερπροστατευτική (πράγμα που με νευρίαζε τότε, αλλά εκτίμησα πολύ αργότερα). Ακόμη θυμάμαι όσα σκαρφιζόμουν για να καταφέρω να συναντήσω τον εφηβικό μου έρωτα έστω για δέκα λεπτά τότε και πολλά άλλα. Και έφτασα πια 30. Πλέον με τις φίλες μου όταν βγαίνουμε για καφέ τυχαίνει να περάσει και κάποια από τις μαμάδες τους να κάτσει μαζί μας και πλέον δεν μας ενοχλεί αυτό. Κάποτε ανυπομονούσαμε να βγούμε μόνες, να μοιραστούμε μυστικά, αγωνίες, στιγμές... Και εσύ μαμά, "έφυγες" πριν καν προλάβω να σου πω τα ενήλικα μυστικά μου χωρίς να είναι και τόσο μυστικά πια. Έφυγες τόσο ξαφνικά από κοντά μας, πριν προλάβω καν να σου πω πόσο σε αγαπούσα, πόσο σε αγαπούσαμε όλοι. Έφυγες και έμεινα πίσω, να φροντίσω εγώ τους άντρες της οικογένειας. Έφυγες και δεν πρόλαβες να γνωρίσεις από κοντά εκείνο το παιδί που σου είπα ότι έβγαινα και είχαμε μια σχέση σοβαρή ( ο άντρας μου πλέον). Έφυγες αφού αφιέρωσες την ζωή σου σε εμάς... Να μη μας λείψει τίποτα. Ακόμη θυμάμαι την μυρωδιά από το τσουρέκι και το κοκκινιστό σου. Χτες σου έφερα μια αζαλέα. Στο χρώμα που σου άρεσε, το ροζ εκείνο με τις ρίγες. Άραγε να το αισθάνθηκε η ψυχή σου εκείνο το όμορφο άρωμα της;Μου λείπεις μαμά μου... Μου λείπει η στοργή και η αγάπη σου.Δώσε μου δύναμη Θεέ μου να αντέξω.