ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οκ ακουγεται λιγο αστειο αλλα για ενα εσωστρεφες 20χρονο κοριτσι σαν εμενα ειναι προβλημα.Απο τοτε που με θυμαμαι ημουν οχι ακριβως τοσο ντροπαλη..Δεν ντρεπομαι παντα απλα ειμαι εσωστρεφης δηλαδη τα λυνω ολα μεσα μου δεν εχω και πολλα τα πω,παντα ειχα μονο μια βασικη φιλη και μιλουσα συνεχεια με φιλους-αγορια στα σχολικα μου χρονια.Παντα ενιωθα ανετα σε μια αγοροπαρεα και νευρικοτητα σε μια κοριτσοπαρεα....Και ποτε δεν με συμπαθουσαν τα πιο πολλα κοριτσια κατι που με πικραινε παντα.Δηλαδη ακομα και οι λιγες φιλες που ειχα ποτε στην ζωη μου ηταν..αγοροκοριτσα.Καλα ειναι και τα αγορια ομως μετα καταλαβαινα οτι οι περισσοτεροι με βλεπανε με ..αλλο ματι οποτρ η φιλια .Αλλα και σχεσεις εχω κανει και σεξ ομως ωραιο θα ηταν να εχω και εγω μια κοριτσοπαρεα εστω και για καφε,δεν μπορω αλλο ετσι.Στην αρχη πιστευα οτι ισως δεν εχω αυτοπεποιθηση...Στην δευτερα λυκειου ξεκινησα μοντελινγκ σε ενα πρακτορειο μοντελων,η αυτοπεποιθηση μου εγινε καλυτερη και οι κοινωνικες μου δεξιοτητες εφτασαν στον...πατο.Αρχιζαν να με θεωρουνε διαφορα,και το μονο κοριτσι στην ταξη μου που μου το παιζε φιλη με ζηλευε και πληγωθηκα πολυ οταν συνειδητοποιησα οτι ολον αυτον τον καιρο με εβλεπε σαν εχθρο της...Εχω φτασει 20 τωρα,δεν εχω κανεναν φιλο,εχω ομως μακροχρονια.σχεση σπουδαζω στην φιλοσοφικη αθηνων(καταλαβαινετε...)και γενικοτερα μιλαω μονο με 2 κοπελες απο το τμημα αφου δεν νιωθω οτι κολλαω με καμια...Παω στην σχολη μονη μου,φευγω μονη μου,μετα φωτογραφησεις και δουλεια και το βραδυ παντα κλαιω...Τι φταιει?