ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν απο λίγο καιρό είχα παει εγώ, ο πατέρας και ο αδερφός μου να κάνουμε πελματογράφημα σε ένα φαρμακείο κάπου στην Αθήνα. Είχαμε καθίσει στην υποδοχή και περιμέναμε. Όταν μπήκαμε μεσα στο χώρο που γινόταν η εξέταση , ας την πούμε εξεταση, αφήσαμε πάνω σε ενα τραπέζι τα κινητά μας, κλειδιά, πορτοφόλια κτλπ. Αφού καναμε και οι τρεις μας, μας ζήτησαν να συμπληρώσουμε μια φόρμα με πληροφορίες για εμάς, όπως βαρος ύψος ηλικια και πάει λέγοντας. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, πήρα απο το τραπέζι το κινητό μου αλλα και τα πραγματα του πατέρα μου. Πάμε να μπούμε στο αμάξι και δίνω το κλειδί στον πατέρας μου. Μου λέει έχω πάρει ήδη τα κλειδιά μου ποιανού είναι αυτό; Και συνειδητοποιούμε πως έχω κλέψει τα κλειδιά του κυρίου που μας εξέταζε. Το θέμα είναι πως τα κλειδιά ήταν και τα δύο ίδια σπασμένα στο ίδιο σημείο. Πολύ μεγάλη σύμπτωση. Ο μπαμπας μου με έβαλε να πάω να τα δώσω πίσω και να ζητήσω συγνώμη. Ντρεπόμουν εγώ, όμως πήγα τα έδωσα έδωσα πίσω και του είπα τι έγινε. Καλοσυνάτος κύριος ευτυχώς γέλασε. Ελα που μετα πάμε σπιτι και λεω στον μπαμπα μου, ελα μπαμπα πάρε και το κινητο και το πορτοφόλι σου και ηταν και αυτά του κυρίου απο το φαρμακείο. Το κινητό επίσης η ίδια μάρκα και το πορτοφόλι πάλι το ίδιο στυλ και χρώμα με τον πατέρα μου.Ο πατέρας μου με πήγε πάλι πίσω και με εβαλε να του πω συγνώμη και να του πω τι έγινε. Τόσο ντροπή δεν έχω νοιώσει στην ζωή μου. Μα τόσες συμπτώσεις; Ούτε ενα διαφορετικό χρώμα; Τόσα κινητά κυκλοφορούν, το ίδιο με τον πατέρα μου; Κύριε Βασίλη αμα το διαβάζετε συγνώμη.