ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λατρεμένη οπτασία που στους ίσκιους της σκέψης μου προβάλεις...Τις ρίμες σου τις όμορφες μέσ'την ψυχή μου να καταβάλλεις. Αυτή σου η 'αγάπη' η αγνή σκλάβα της μ' είχε κάνει, μα τούτο εδώ το δούλεμα με έχει αποκάμει. Κι αναρωτιέμαι τέτοιες βραδιές αν έχεις λίγη μπέσα, κι η γη ν' ανοίξει θέλω τότε, να πέσω όλη μέσα. Μα εσύ αγόρι μου γλυκό έτσι να συνεχίζεις, ίσως μια μέρα θυμηθείς πως τίποτα δεν κερδίζεις. Όταν στα αλήθεια ερωτευτείς θα ξέρεις να προσφέρεις, την αγκαλιά και την ψυχή, και πάνω απ' όλα την αλήθεια να προφέρεις. Η κοροϊδία σου αυτή περίσσεια με πληγώνει, με κάνει ειλικρινά να νιώθω πολύ μόνη! Ελπίζω μόνο να γελάς, αφού σου πάει τόσο... (δεν έχω κάποια άλλη ρίμα να σου παραδώσω)