ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον άνδρα μου παντρευτήκαμε πριν 4 μήνες. Μέχρι το γάμο μας εργαζόμουν αν και ο ίδιος ήδη είχε εκφράσει την άποψή του ότι σαν γυναίκα η θέση μου είναι στο σπίτι, στο νοικοκυριό και αργότερα στο μεγάλωμα των παιδιών και στον ελεύθερό μου χρόνο να περιποιούμαι ή να κάνω κάτι άλλο που με ευχαριστεί και με ψυχαγωγεί.. Κρητικός γαρ, μεγάλωσε με αυτές τις συντηρητικές αρχές..Λέει ότι είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη τα οικονομικά και παράπονο δεν έχω όντως, είναι γενναιόδωρος και ανοιχτοχέρης.. Εγώ εάν γίνω μητέρα τότε μόνο θέλω να πάψω να δουλεύω γιατί δεν θέλω να εξαρτώμαι από γιαγιάδες ή νταντάδες που δεν εμπιστεύομαι 100% για την ανατροφή των παιδιών μου.. Η αλήθεια είναι και σαν εργαζόμενη η ψυχολογία μου δεν ήταν καλή..Οι κατά καιρούς εργοδότες μου μου έκαναν μαύρη την ψυχή..Άλλος πέφτουλας, άλλος δεν με πλήρωνε, άλλος με προσέβαλε και με υποτιμούσε.. Πολλές φορές ευχήθηκα να μην ξαναδούλευα ποτέ στη ζωή μου...Όμως, ντρέπομαι τόσο πολύ να παίρνω χρήματα από τον άνδρα μου για τα προσωπικά μου έξοδα... Από το γάμο μας και μετά όταν με ρωτάει πόσα χρήματα χρειάζομαι του λέω μόνο αυτά για τα έξοδα του σπιτιού..Δίνει πάντα κάτι παραπάνω αλλά κι αυτά για το σπίτι τα ξοδεύω..Δεν έχω αγοράσει τίποτα για μένα από όταν παντρευτήκαμε παρά μόνο 1 φόρεμα το οποίο με είδε ότι το χάζευα στη βιτρίνα και μου το πήρε από μόνος του.. Ούτε κρέμα για το πρόσωπο δεν έχω... Του δίνει χαρά να μου τα παρέχει όλα και το ξέρω και το εκτιμώ όμως εμένα μου δίνει χαρά μια μικρή έστω ανεξαρτησία.. Δεν θέλω και το κραγιόν μου που λέει ο λόγος να είναι από τον κόπο του άνδρα μου.. Του τα έχω πει όλα αυτά...Προχθες του τα είπα μάλιστα..Και αυτό που έκανε είναι να με βάλει συνδικαιούχο στους τραπεζικούς του λογαριασμούς και να μου δώσει μια κάρτα ανάληψης για να μη ντρέπομαι κάθε φορά να του ζητάω..Δεν είναι πλούσιος..Έτσι όπως τα λέω αυτό φαίνεται...Απλά δόξα τω Θεώ είναι άνετος για τα δεδομένα της εποχής.. Εγώ ντρέπομαι όμως..Λέει ότι θα το συνηθίσω.. Του λέω έστω μια ημιαπασχόληση μέχρι να κάνουμε τα παιδάκια μας..Δεν θέλει να με στεναχωρεί ο κάθε βλάκας συνάδελφος ή εργοδότης λέει και να το ξεχάσω..Σκέφτηκα μηπως ζηλεύει και αντιδρά έτσι αλλά δεν είναι αυτό..Απλά αυτές είναι οι αρχές του..Τώρα σκέφτομαι να του προτείνω να τον βοηθάω λίγο στη δουλειά του..Μπορώ να προσφέρω 5 πράγματα εκεί.. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε όλη μέρα μαζί...Όχι ότι με χαλάει αλλά σίγουρα θα πει ότι θα φθαρθεί η προσωπική μας ζωή αν εμπλακούμε στο ίδιο επάγγελμα...Απ' όσο τον γνωρίζω κάτι τετοιο θα φέρει ως επιχείρημα.. Τι λετε? Δεν αντέχω, το νοικοκυριό το τελειώνω σε 3-4 ώρες, την υπόλοιπη μέρα κάθομαι και νιώθω άχρηστη..