ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα παιδιά. Εδώ και 2 μήνες περίπου λόγω απουσίας γονέων μένω μόνη μου στο σπίτι με τον 22 χρονο αδερφό μου (εγώ είμαι 18). Είμαστε πολύ δεμένα αδέρφια με αλληλοκατανόηση και κάνουμε συχνά υποχωρήσεις ο ένας για τον άλλο.Στο μόνο θέμα που τα χαλάμε είναι στις δουλειές του σπιτιού. Οχι τόσο στο μαγείρεμα καθώς μία μέρα μαγειρέω εγώ μία εκείνος μία και οι δύο μαζί μια παραγγέλνουμε κλπ αλλά στο σκούπισμα, στο σφουγγάρισμα, στο ξεσκόνισμα, στο συμάζεμα γενικότερα του σπιτιού.Αυτού του είδους τις δουλειές ο αδερφός μου τις θεωρεί άχρηστες γι αυτό και δεν τις κάνει ΠΟΤΕ. Του αρέσει η ακαταστασία, να είναι όλα ανάκατα στο σπίτι και να επικρατεί το χαος...Δεν μπορώ να πω πως εγώ είμαι τελειομανής, ούτε εγώ τα θέλω όλα στην εντέλεια, μονάχα μια στοιχειώδη τάξη ζητώ. Να μπορούμε να φέρουμε ένα φίλο στο σπίτι να κάτσουμε σαν άνθρωποι.Το σπίτι λοιπόν το μαζεύω μόνο εγώ...Ενώ του έχω εκφράσει το παράπονο μου απαντά με τη δικαιολογία : " εμένα μου αρέσει το σπίτι έτσι...εαν εσύ το θέλεις τακτοποιημένο, τακτοποίησέ το"Ακόμη και όταν φέρνει στο σπίτι την κοπέλα ή τους κολλητούς του δεν συκώνει το χεράκι του να "σουλουπώσει λίγο το πράγμα" έτσι και πάλι αναγκάζομαι να του μαζεύω ακόμα και το δωμάτιο προκειμένου να μην γίνουμε ρεζίλι στα παιδιά... Μα καλά δεν ντρέπεται να φέρνει το κορίτσι σπίτι και να βλέπει η κοπέλα τα βρακιά του πεταμένα κάτω; Εκτός οτι θα τον πει βρωμιάρη θα εκτεθώ και εγώ που δεν μπορώ να τον κάνω να καταλάβει πως η ακαταστασία όταν ξεπερνά έναν βαθμό θεωρείται αγένεια για τον καλεσμένο. Αχ έχετε καμιά ιδέα για το πως να του αλλάξω τα μυαλά; Σκέφτηκα να τον αφήσω να αραχνιάσει αλλά φοβάμαι μην πάθει και τίποτα...