ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω εσείς αλλά γενικά εγώ έχω φρικάρει πολύ με την όλη κατάσταση. Μου φαίνεται ανόητο το πώς κάποιοι δεν εκτιμούν τον κίνδυνο και θέλουν να κάνουν τις ζωές τους ανενόχλητοι, ενώ υπάρχουν γέροι άνθρωποι άνθρωποι με ήδη αναπνευστικά, καρκινοπαθείς και ότι άλλο. Με τον φίλο μου πλέον μένουμε μαζί τις μέρες και τις άλλες μισές μένω στο πατρικό μου για να μειώσω τις μετακινήσεις, δεν βγαίνουμε βόλτα σε μαγαζιά αλλά μόνο για περπάτημα που έχει σχετική ερημιά και γενικά προσέχουμε όσο πιο πολύ γίνεται την υγιεινή μας. Αυτά με δική μου προτροπή που του φάνηκε από την αρχή λογική. Επίσης ως τώρα παίζαμε κάποια επιτραπέζια με φίλους δύο φορές την εβδομάδα. Πρόκειται για άτομα εσωστρεφή που ούτε βγαίνουν και πάνε από σπίτι σε σπίτι, αλλά και πάλι το θεωρώ ρίσκο. Είπα λοιπόν σε όλους να βάλουμε μάσκες και να αφήσουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην παίζουμε για ένα διάστημα. Όλοι δέχτηκαν αμέσως εκτός από το αγόρι μου που είπε μέσες άκρες ότι τον καταπίεζω και ότι του έχω ζητήσει να κάνει ήδη τόσα πράγματα που είναι τα αυτονόητα κατά την γνώμη μου. Όπως αντισηπτικό , όχι χέρια στο πρόσωπο ,και καθαρά ρούχα μέσα στο σπίτι. Νευρίασα πολύ. Γιατί ήταν σαν να με βάζει στην διαδικασία να διαλέξω αν δεν θα τον βλέπω ή αν θα πάρω λιγότερα μέτρα προφύλαξης από ότι θεωρώ σωστό. Αυτός με το δίκιο του ένιωσε ότι τον βάζω να διαλέξει επίσης, αλλά δεν το κάνω εγώ, ο ιός το κάνει. Εγώ είμαι ο δυσάρεστος αγγελιαφόρος. Έλεγα λοιπόν ότι δεν μου αξίζε να κατηγορηθώ γιατί δεν φταίω εγώ. Τον έβαλα ήρεμα στην θέση του, του εξήγησα καλύτερα αλλά πήρε μια ώρα και να καταλάβει τι λέω. Τελοσπάντων μου ζήτησε συγγνώμη και μου είπε μπράβο που το τράβηξα γιατί είχα δίκιο να φοράμε μάσκα όταν μαζευόμαστε. Το θέμα είναι ότι είμαστε Πάτρα που γίνεται χαμός και ο πατέρας μου είναι 55 πρώην καπνιστής. Δεν ξέρω λοιπόν πως λες σε έναν άντρα "αγάπη μου μην πηγαίνεις στις φίλους σου αλλιώς δεν θα με δεις για δύο μήνες". Ακούγεται άσχημο. Αλλά στην ουσία δέχτηκε απλά να φοράμε μάσκα όταν είμαστε σπίτι του όχι όταν θα είναι αυτός άλλου που βρέξει χιονίσει θα θέλει λογικά να συνεχίσει να πηγαίνει στους φίλους του. Ειλικρινά δεν με νοιάζει τι κάνει, θα πέθαινα από στεναχώρια άμα πάθει κάτι, αλλά δεν έχω δικαιώματα πάνω του. Εμένα και τους δικούς μου πρέπει να προφυλάξω. Γενικά ενάμιση χρόνο που είμαστε μαζί διαφωνούμε σπάνια και αυτός είναι συνήθως ο ώριμος της υπόθεσης. Αλλά τώρα η ματαιοδοξία του ότι εμείς δεν θα πάθουμε τίποτα με εξοργίζει.