ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το 2005, ήμουν 15 χρονών και γνώρισα τον πρώτο μου έρωτα (ας το πούμε έτσι ρομαντικά). Είμαι μια κοπέλα μέτριας εμφάνισης αλλά πάντα είχα αυτόν που ήθελα, αυτόν που μου άρεσε με κάποιο τρόπο τον κατακτούσα. Έτσι έγινε και με τον Β. Γνωριστήκαμε από κοινή παρέα, εγώ τότε μια κοπέλα άμαθη από σχέσεις και αμέσως αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Στην αρχή όλα καλά, ζούσα το όνειρο του εφηβικού έρωτα. Πετούσα στα σύννεφα που είχα δίπλα μου έναν άνθρωπο που με αγαπούσε ή που έτσι νόμιζα τουλάχιστον.. Η ζήλεια στη σχέση μας υπήρχε αλλά όχι τόσο φανερή, θα έλεγα χαλαρή. Μετά από 1,5 χρόνο σχέσης αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε.. Εκεί ήταν που τον αγάπησα ακόμη πιο πολύ γιατί ήταν τρυφερός και καλός μαζί μου, όντας η πρώτη μου φορά.. Και λίγο μετά ήταν που άρχισαν όλα. Το μαρτύριο, η κόλαση μου. Η ζήλεια πλέον ήταν καθημερινή, με φωνές και τσακωμούς.. Γιατί μίλησα σε έναν συμμαθητή, γιατί δεν απαντούσα ενώ είχα μάθημα αγγλικών και όλα αυτά για έναν ανεξήγητο λόγο που ποτέ μου δεν κατάλαβα καθώς δεν είχα δώσει κάποιο δικαίωμα. Δεν άργησε η λεκτική βία να γίνει σωματική βία, με κάποια χαστούκια στην αρχή. Εγώ πλέον ήμουν από φόβο μαζί του. Δεν μπορούσα να μιλήσω σε κάποιον γιατί ντρεπόμουν... Τα χτυπήματα αυξανόταν και δεν μπορούσα να βγω από τη σχέση αυτή.. Μια μέρα, ήμουν σπίτι, η μητέρα μου εκνευρισμένη μου είχε πάρει το κινητό για να μπορέσω να προσηλωθώ στο διάβασμα. Όταν μου το έδωσε πίσω τι να δω; 40 κλήσεις και 25 μηνύματα που με έβριζε.. Ζήτησα να πάω μια βόλτα αφού τελείωσα το διάβασμα να τον συναντήσω για να τον ηρεμήσω, ήρθε πήγαμε μια βόλτα όπου φαινόταν οκ και φτάνουμε σε ένα μέρος λίγο έξω από την πόλη όπου ξεκίνησε με μια σφαλιάρα και μετά άρχισε να με χτυπάει με μανία σε όλο μου το σώμα, εγώ από το κλάμα να ουρλιάζω και για καλή μου τύχη βρέθηκε ένας άνθρωπος που μας είδε και ήρθε και τον σταμάτησε. Πήγα σπίτι μου κατατρομαγμένη με αίματα στο στόμα και στη μητέρα μου από φόβο είπα πως έπεσα καθώς έτρεχα και χτύπησα. Φοβόμουν να πω τι έγινε γιατί φοβόμουν τις συνέπειες. Αλλά είχα πάρει την απόφαση να τον βγάλω από τη ζωή μου. Και έτσι έκανα, μια μέρα του είπα τέλος και πως εάν κάνει το παραμικρό θα πάω στην αστυνομία και θα πω τι έγινε. Από φόβο για λίγο καιρό το δέχθηκε. Μετά επανήλθε, έπαιρνε τηλ στο κινητό μου, στο σταθερό του σπιτιού, ερχόταν κάτω από το σπίτι και άλλα τέτοια. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αποφάσισα να τα πω όλα στη μητέρα μου για να σταματήσει αυτό το μαρτύριο. Η μητέρα μου τον έπιασε και του είπε να εξαφανιστεί και πως θα του κάνει περιοριστικά μέτρα. Και έτσι έγινε, εξαφανίστηκε. Τρία χρόνια από τη ζωή μου χαμένα για έναν άνθρωπο που ούτε με αγαπούσε, ούτε με σεβόταν... Απ' ότι έμαθα αργότερα τα ίδια έκανε και στις επόμενες κοπέλες του και μάλιστα με τη μια από αυτές έχουν κάνει και οικογένεια. Να μιλάτε, να μην φοβάστε και να μην τους αφήνετε να σας κάνουν τη ζωή σας κόλαση. Εγώ ένιωθα κάποιες στιγμές πως έτσι που με χτυπάει θα πεθάνω. 15 χρόνια μετά φοβάμαι όταν κάποιος πάει να μου κάνει χάδι στο πρόσωπο. Μην κάνετε τα λάθη μου! Μιλήστε!