ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με πιανω πολλες φορες να λεω εχω εχθρους πολλους.Καμια φορα γελαω κιολας γιατι πραγματικα εχω εχθρους.Οταν αποκτω εναν καινουργιο τον συγκρινω με τους αλλους,για να δω τελικα ποιος ειναι ο χειροτερος. Στη πραγματικοτητα,ο χειροτερος εχθρος μου,ειναι ο εαυτος μου.Δε το παραδεχομαι παντα.Αλλα με βαση πολλα πραγματα που βλεπω αυτη τη περιοδο , και απο αλλους ανθρωπους,αλλα και απο προσωπικη εμπειρια πλεον το παραδεχομαι. Το να κατηγορουμε τους αλλους συνεχως και να λεμε ''Κοιτα να δεις τον μ****'' ειναι η ευκολη λυση.Η δυσκολη ειναι να παραδεχτουμε οτι μπορει να φταιμε και εμεις καπου. Με βαση τη συμπεριφορα των αλλων ετσι πρατουμε και εμεις. Το λενε συχνα πολλοι αυτο. Αλλα γιατι οι αλλοι να μην πρατουν με βαση τη δικη μας συμπεριφορα?? Ειμαι πραγματικα ενα συζητησιμο ατομο,οπως μου μιλησεις θα σου μιλησω.Απλα λογο της εσωστρεφειας μου δε μπορω να εκφραζομαι οταν μου το ζητησει ο αλλος.Θελω τον χρονο μου και τν χωρο μου,να σκεφτω,να δω πιο πραγματικα ειναι αυτο που με προβληματιζει.Και οταν το βρω και το αναλυσω μεσα μου τοτε θα το εκφρασω. Το προβλημα με εμενα ομως ειναι πως εχω πολλες εκρηξεις.Πχ αν κατι με απασχολει δε μπορω να το κρυψω,χωρις αυτο να σημαινει αυτοματως πως το μεταδιδω και στους αλλους. Χαμογελαω παρολα τα προβληματα μου,οταν καποιος ομως επιμενει να μου το βγαλει με το τσιγκελι νιωθω να πιεζομαι και να στριμωχνομαι και να ξεσπαω ασυναισθητα.Νιωθω πως οι σκεψεις μου περνανε τη θηλια,και ο ανθρωπος που προσπαθει να με κανει να ανοιχτω τη σφιγγει.Και τοτε ερχετε η εκρηξη.Και στη συνεχεια ο εγωισμος που προσπαθω να δικαιολογισω τα αδικαιολογιτα.Αφου εχω κανει τη θεση μου πολυ κακια,παω να βγω απο αυτη και να εξηγησω τους λογους,Αλλα ειναι πια αργα. Για να μη χασω λοιπον τον ανθρωπο που αγαπω απλα θα κανω ενα βημα να το διορθωσω. Θα μου ειναι δυσκολο αλλα το αξιζει,γιατι εχει υπομονη μαζι μου ακομα και αν πολλες φορες δε ξερω τι λεω.