ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχει καρκινο στον πνευμονα, 3ου βαθμου. 53 ετων)Παιρνει τα χαπια του, κανει οτι του λενε οι γιατροι, οι εξετασεις του 9 στις 10 βγαινουν ολο και καλυτερες σε σχεση με τις προηγουμενες και γενικα σαν ασθενης ειναι σε ενα καλο επιπεδο. Κανει οτι εκανε παλια..δουλεια, δραστηριοτητες, βολτες κτλΤο παλευει πολυ. Δεν τον εχει παρει απο κατω, δεν εχει σκυψει το κεφαλι.Εμεις σαν περιγυρος του, του φερομαστε κανονικα. Δεν τον κανουμε να νιωθει αρρωστος κ τετοια.Η ψυχολογια του (ή τουλαχιστον αυτο που δειχνει) ειναι ανεβασμενη. Τελευταια επαθε θρομβωση στα ποδια.Του εβαλαν φιλτρο με ρομπιτικη (δεν τα πολυξερω αυτα)Την παρασκευη τον εφεραν στο νοσοκομειο επειδη πρηστηκε πολυ το δεξι του ποδι. Μερα με τη μερα ξεπρηζεται. Λιγο, αλαλ ξεπρηζεται.Ψυχολογικα ειμαι πολυ χαλια. Εχω ενα κομπο μεσα μου απο το Γεναρη που το μαθαμε. Κλαιω καθε μερα σχεδον. Η ζωη μου κυλαει κανονικα στην καθημερινοτητα της αλλα αυτο με ακολουθει συνεχεια μεσα μου. Οπου κι αν παω, οτι κι αν κανω. Η μαμα μου κι ο αδερφος μου το ιδιο. Μπροστα του βεβαια δε δειχνουμε τιποτα.Φοβαμαι οτι μπορει να τον χασουμε. Κανω συνεχεια τετοιες σκεψεις.Δεν το αντεχωΕχω το αγορι μου, με στηριζει..ξεχνιεμαι για λιγο αλλα γυρναω στα ιδια.Πως να το αντιμετωπισω; θα ηθελα τη γνωμη σας, τη συμβουλη σαςΑν εχετε περασει ή αν περνατε κατι παρομοιο.