ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρατηρώ πολύ ρατσισμό τόσο σε ελληνικές ταινίες, όσο και παλαιά τραγούδια σχετικά με το επάγγελμα του παλιατζή, του ανθρώπου που περισυλλέγει άχρηστα αντικείμενα και τα πουλά για να μεταποιηθούν και να μπορέσει να βγάλει το ψωμί του. Δεν θα σταθώ καν στο σεξιστικό του πράγματος (ότι τάχα μόνον άνδρες ασκούν αυτό το επάγγελμα). Έχετε ακούσει ποτέ να λένε "η παλιατζίνα;" Και όμως, το επάγγελμα αυτό που προσφέρει καθαριότητα στον αστικό χώρο και βοήθεια σε ηλικιωμένους που δεν μπορούν μόνοι τους να μετακινήσουν και να ξεφορτωθούν π.χ. ένα παλιό πλυντήριο ή ένα φθαρμένο κρεβάτι που χάλασε και τους θυμίζει τη νιότη τους που πέρασε και έφυγε και δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ, έχει πλέον περιθωριοποιηθεί και θεωρείται εξοβελιστέο. Και όμως, για σκεφτείτε πόσοι μοναχικοί άνθρωποι ακούν μια φωνή από κάπου που τους θυμίζει την ανθρώπινη παρουσία και την αλληλοβοήθεια σε εποχές όπου έχουν χαθεί οι ανθρωπιστικές αξίες... Νομίζω ότι ο κύριος λόγος αυτής της περιθωριοποίησης είναι η καταγωγή των παλιατζήδων, συνήθως οι περισσότεροι είναι ρομά και φέρουν αυτήν την αποπομπή από την κοινωνία. Όμως, ας συνέλθουμε και ας σκεφτούμε πόσο χειρότερος θα ήταν ο κόσμος και πόσο πιο άσχημος χωρίς του ανθρώπους που μας ξαλαφραίνουν από τη σαβούρα των αναμνήσεων που για αυτούς αποδίδει κάποιο πενιχρό εισόδημα για να μπορέσουν να ζήσουν. Ας σκεφτούμε, ότι με τη λειτουργία της μνήμης που διαθέτουμε ως ανθρώπινα όντα, είμαστε όλοι παλιατζήδες. Και ας μην έχουμε όλοι ούτε την απέραντη υπομονή, ούτε τη γλυκύτητα αυτών των ανθρώπων του μόχθου που μας θυμίζουν καμιά φορά από τα μεγάφωνα ότι είμαστε όλοι άνθρωποι. Είμαστε όλοι παλιατζήδες.