ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λυπαμαι πολυ που εγινε αυτο που εγινε και που ενιωσες προσβεβλημενη. Το κατανοω.Σιγουρα μια και ειστε κι οι δυο ενηλικοι πρεπει να υπαρχει ενας κωδικας επικοινωνιας που θα αφηνει συγκεκρινενες δικλειδες ασφαλειας ωστε να διαχειριζεστε τον θυμο σας με τροπο που δεν πληγωνει. Αυτο μπορει να γινει με οριοθετηση (ποτε δεν ειναι αργα) ωστε να ξερει καθενας εκ των δυο ποιες αντιδρασεις ειναι αποδεκτες και ποιες οχι. Αυτο ειναι κατι ρευστο, που ποικιλλει απο οικογενεια σε οικογενεια.πχ. σε καποιους ειναι ΟΚ οι φωνες αλλα οχι τα βρισιδια, καποιοι ανεχονται μια βρισια αλλα οχι καποια αλλη κλπ.Αυτο προκυπτει μονο μεσα απο διαλογο. Αν προκειται για εναν καλο πατερα, με ειλικρινες ενδιαφερον, που παρεκτραπη λογω θυμου, προσπαθησε να το συζητησετε σε καποια ηρεμη στιγμη. Χωρις να τον κανεις να νιωσει απορριψη (γιατι καιει και ζεματαει τον γονιο και δεν την διαχειριζεται παντα ιδανικα) αλλα αποδιδιντας του την ενοχη που του αξιζει επειδη δεν μπορεσε να συγκρατηθει, οριοθετησε του οτι ακριβως αυτη η κινηση ειναι προσβλητικη προς εσενα. Δωσε να καταλαβει οτι το συγχωρεις (αν μπορεις να το συγχωρεσεις) γιατι αν προκειται για υπευθυνο γονιο διψαει για την συγχωρεση σου, αλλα τονισε οτι δεν θα υπαρξει επομενη φορα. Οτι θεωρεις οτι σας φθειρει και σας απομακρυνει.Ευελπιστω οτι ηταν εκρηξη θυμου κι οχι τιμωρητικη κινηση. Το ζητημα της τιμωριας με απασχολει παρα πολυ ως γονιο (ειναι μικροτερα τα παιδια μου) γιατι οφειλει να υπακουει σε πολυ ευαισθητες παραμετρους. Να διδασκει χωρις να μειωνει. Ειναι πολυ πολυ δυσκολο.Ενα χαμογελο σου στελνω και μια ευχη να τα ξαναβρειτε πολυ συντομα.