ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

4 χρονια. Μαζι. Με αγαπα με λατρευει.Δε με στηριζει σε τιποτα, ζηλευει. Θελει να πετυχει. Τον βοηθαω. Πετυχαινει. Γινεται αστερι. Αυτο π ηθελε.Απομακρυνεται.Λεει θελει να παει και με αλλες.Κανουμε "διαλλειμμα", οπου μιλαμε καθημερινα.Μου ανακοινωνει οτι οσο περιμενω εχει παει με αλλη.Εξαφανιζομαι.Μου τηλεφωνει.Τιποτα.Ξανατηλεφωνει.Απανταω(2μερες μετα).Νευριαζει στο "ζησε τη ζωουλα σου που παντα ηθελες, πηγαινε με τις γκομενιτσες σου που παντα ηθελες, εμενα τι με θες". Μου το κλεινει λεγοντας μου "αντε γεια ρε...".Στην ουσια πηρε για να βγει απο πανω.Μου λειπει.Εστω να μιλουσαμε.Η αυτοεκτιμηση μ και ο εγωισμος μου δεν το επιτρεπει να παρω ποτε ξανα. Ακομη και αν αρρωστησει (χτυπα ξυλο).Αλλα πεθαινω καθε μερα. Μου λειπει οπως μας λεπει το νερο. Ειναι οργανικο το θεμα.Αν ηξερα τι πρεπει να κανω για να φανω "μαγκας" και να με θελει πισω στη ζωη του θα το εκανα.(μου ειπε οτι δεν ηθελε να εξαφανιστω, οταν του ειπα οτι :"εκανα αυτο που ηθελες. Εξαφανιστηκα απο τη ζωη σου").Λιγομιλητος, εγωιστης, σωστος ομως με τη ζωη του, αληθινος, σκληρος, αμεταβλητος, ηθικος.Ο θεος βοηθος (κ δεν πιστευω κιολας ρε γαμωτο).