ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απόσταση σπίτι - δουλειά: 15' με το αυτοκίνητο (και μάλιστα το 90% σε κεντρικούς δρόμους και όχι στενά)Και αναρωτιέται κανείς: Σε μια τόσο μικρή απόσταση, πόσες μαλακίες μπορεί να δεις?Απάντηση: Άπειρες.Από τον τύπο που έχει στοπ και έρχεται μαλλιοκούβαρα, μέχρι τον τύπο που με βλέπει ότι δεν έχω ορατότητα στο στοπ και βγαίνω δειλά σιγά-σιγά για να δω και επίσης έρχεται μαλλιοκούβαρα.'Η την τύπισσα που σταματάω σε απίθανη ανηφόρα γιατί έχω στοπ και κολλάει από πίσω μου. Ή την τύπισσα που ενώ είμαστε σε διπλό δρόμο που προφανώς 2 αυτοκίνητα δεν χωράνε, και ενώ έχει άπλετο χώρο να κάνει στην άκρη στη δική της πλευρά, χώνεται και με αναγκάζει να μπω μέσα σε πάρκιν πολυκατοικίας με τη μούρη.'Η το μηχανάκι που ενώ είμαστε σε κεντρικό δρόμο και έχω βγάλει δεξί φλας, αποφασίζει να με προσπεράσει από τα δεξιά. Ή το μηχανάκι με τον τύπο που έχει και το παιδάκι του πάνω (χωρίς κράνος), σε κεντρικό δρόμο πάει αμέριμνος και χαζεύει γύρω-γύρω τα μαγαζιά και δεν πάει ευθεία, αλλά αριστερά-δεξιά από τη μία άκρη της λωρίδας στην άλλη.Και δεν είναι μόνο τα οχήματα. Μητέρα με το παιδί της που κυριολεκτικά πετάγεται στο δρόμο χωρίς να έχει κοιτάξει και μάλιστα πετάγεται πίσω από ένα παρκαρισμένο SUV όπου δεν υπάρχει περίπτωση να τη δεις ποτέ. Εννοείται ότι δεν είναι σε φανάρι η διάβαση.Και το αποκορύφωμα? Τα 2 ποδήλατα με τους 20άρηδες που πέτυχα τις προάλλες: είμαι σε δρόμο που έχει προτεραιότητα. Όλοι οι κάθετοι έχουν στοπ και είναι μονόδρομμοι. Αυτοί βρίσκονται σε έναν από τους καθέτους με στοπ και πάνε και ανάποδα (!) θέλοντας να διασχίσουν το δρόμο που είμαι. Γνωρίζοντας την περιοχή και παρότι έχω προτεραιότητα, κόβω λίγο και κοιτάω από την πλευρά όπου είναι το νόμιμο να διασχίσει κάποιος. Αυτοί πετάγονται από την άλλη και ίσα που τους πρόλαβα.Χωρίς να έχω πει τίποτα (ούτε καν κόρνα δεν πάτησα, δεν πατάω γενικά εκτός σε περίπτωση κινδύνου) μου τη λένε κιόλας ότι δεν προσέχω (!) και ότι αν τους χτυπήσω θα τους πληρώνω μια ζωή.Ήταν η στιγμή που λύγισα, πραγματικά. Τράβηξα χειρόφρενο, κατέβηκα από το αυτόκινητο. Ευγενικά τους επεσήμανα ότι είναι ανάποδα και παραβιάζουν τον κ.ο.κ. και ότι βρίσκομαι σε δρόμο με προτεραιότητα. Και να τους χτύπαγα, δεν θα τους πλήρωνα καθώς ο κ.ο.κ δεν ισχύει μόνο για τα αυτοκίνητα αλλά για κάθε όχημα που κινείται στους δρόμους. Επίσης και να τους πλήρωνα, έχω ασφάλεια, νομική προστασία, δικηγόρο, ασφαλιστή. Δεν θα κουνούσα ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για την υπόθεση. Αντίθετα αυτοί σίγουρα θα είχαν χτυπήσει και θα ταλαιπωρούνταν με γιατρούς και ανάρρωση.Επαναλαμβάνω, όλα αυτά τα είπα ευγενικά, μιλώντας στον πληθυντικό (όχι επειδή ήταν 2, πληθυντικός ευγενείας ήταν) και χωρίς καμία ειρωνεία. Μου απάντησαν στον ενικό με σεξιστικά σχόλια του τύπου "τράβα στον αντρούλη σου", "βάψε κανένα νύχι" κλπ. Καμία πρωτοτυπία δηλαδή να έχουμε και κάτι να λέμε!Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι, εντάξει τους άλλους δεν τους σκέφτονται και δεν τους υπολογίζουν, τον εαυτό του δεν τον σκέφτονται; Δεν φοβούνται έναν τραυματισμό που μπορεί να είναι από μόνιμος έως μοιραίος;Τέλος πάντων, θέλω να καταλήξω: πού είναι η παιδεία στους δρόμους, αγαπητοί φίλοι;