ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον δεν ξερω πως να αρχισω. Αυτο που μου συμαβαινει ακομα το θεωρω αφυσικο, παραξενο, ανεξηγητο και λιγο αρρωστο. Προσπαθησα να βρω καποια λυση μονος μου ομως δεν τα καταφερα. Λοιπον ας τα παρουμε απο την αρχη. Ειμαι 20 χρονων και παιζω ποδοσφαιρο επαγγελματικα σε ακαδημεια (που για προφανεις λογους θα μεινει ανωνυμη). ειμαι ο αρχηγος της ομαδας και θελω να πιστευω οτι συντομα θα με προωθησουν στην βασικη ομαδα. Απο πολυ μικρος ειχα πολλες σχεσεις με διαφορες κοπελες (οι περισσοτερες δεν κρατουσαν πανω απο βδομαδα) αλλα ποτε δεν εννιωσα κατι πολυ δυνατο που να με ταρακουνησει. Πριν απο περιπου 2 μηνες ηρθε στην ομαδα ο Δ. Πολυ ταλαντουχος αμυντηκος. Ως αργηγος βεβαια ανελαβα να τον ξεναγισω και να του γνωρισω τους συμπαικτες του. Περιττο να σας πω οτι δεν εχω γνωρισει πιο αστειο και ενατξει τυπο στην ζωη μου. Με τον Δ καναμε πολυ παρεα τοσο εντος οσο και εκτος γηπεδου. Ξερω οτι ειναι καφριλα ομως παραττησα ολες τις παλιες μου παρεες για να περναω οσο το δυνατο περισσοτερο χρονο μαζι του. Στο κατω κατω αυτο δεν νιωθουν οι κολλητοι ο ενας για τον αλλον? Μου αρεσε να τον βλεπω να γελαει και μου αρεσε που οταν σκοραρε αγκαλιαζε πρωτα εμενα. Ωσπου μετα απο λιγο καιρο αρχισα να συνηδητοποιω οτι αισθανομουν πιο πολλα απο αυτα που εδειχνα. Ο Δ κυριαρχουσε τοσο στον υπνο μου οσο και στην καθημερινοτητα μου. Δεν σας κρυβω οτι τον ονειρευτικα πολλες φορες και οχι με ολα του τα ρουχα. Δεν μπορουσα να φανταστω οτι εγω θα αισθανομουν ετσι για εναν αντρα και ειδικα συμπαικτη μου!!! Στα αποδυτηρια η κατασταση μου ηταν ανυμοφορη οποτε περιμενα μεχρι να αδειασουν και μετα εμπαινα εγω. Αρχισα να ξεκοβω την παρεα με τον Δ και το εριξα εξω με αποτελεσμα να κουτουλαω απο την νυστα μου στις προπονησεις ή να μην πηγαινω καθολου, και ετσι η αποδοση μου επεσε. Και ο αθλητισμος δεν ειναι παιξε γελασε. Μονο οικαλυτεροι πανε μπροστα. Και εγω θελω να ειμαι ο καλυτερος και να παω μποστα. Στον συλλογο εχουν ερθει αρκετες προτασεις απο το εξωτερικο και σκεφτομαι πολυ σοβαρα να δεχτω την καλυτερη και να τα αφησω ολα αυτα πισω μου. Ομως δεν μπορω να σταματησω να νιαζομαι για αυτον. Και ο Δ καταλαβε οτι κατι δεν παει καλα με αυτον και ζητησε να μου μιλησει. Πραγματικα δεν ξερω τι να περιμενω. Και το χειροτερο δεν ξερω τι να κανω. Την λεξη γκει δεν θελω να την σκεφτομαι καν και ουτε θελω να την χρησιμοποιουν για εμενα. Ειμαι απελπισμενος