ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθε χρονο, παραμονη πρωτοχρονιας λιγο μετα τις 12 τα μεσανυχτα με πιάνει μια μελαγχολία και βαζω τα κλάματα. Κλαιω για οτι δεν καταφερα να κανω μεσα στην χρόνια, για καποιον ανθρωπο που ενω θα το ηθελα δεν ειναι κοντα μου, για το γεγονος οτι καθε χρονο δεν βγαινω να παω σε μπουζούκια, κλαμπ και τέτοια και ζηλευω λιγο αυτους που το κανουν. Φετος ομως ΟΧΙ δεν θα κλαψω. Και ξέρετε γιατι? Γιατι εχω την υγεια μου κατι το οποιο δεν ειναι δεδομενο. Εχω την οικογενεια μου. Εχω εναν συντροφο που με αγαπαει και τον αγαπαω. Εχω μια δουλεια με εναν σχετικα ικανοποιητικο μισθο. Ποιος ο λογος να κλαιω λοιπον? Ποιος ο λογος να ζηλευω αυτους που πανε στα μπουζουκια? Θα βαλω μουσικη στο σπιτι και θα διασκεδασω. Θα ντυθω και θα βαφτω ωραια ( το κανω καθε χρονο ) και θα χλαπακιασω οσο περισσοτερο φαι μπορω. Ρολο χοιρινο η κοτοπουλο συγκεκριμενα γιατι γαλοπουλα, αρνι και τετοια μου προκαλουν αηδια. Θα φαω και το γλυκο μου στο τελος. Θα ευχηθω σε λιγα και αγαπημενα προσωπα και ολα καλα. Θα παιξω ποκερ με τους γονεις και τον αδελφο μου. Θα συζητησουμε, θα δουμε τηλεοραση. Και δεν θα με πειραξει καθολου που το πρωί της παραμονης πρωτοχρονιας αλλα και την πρωτοχρονια θα δουλευω γιατι τουλαχιστον εχω μια δουλεια, κατι το οποιο καποια θα κανανε τα παντα να την ειχαν. Και φυσικα θα φορεσω κοκκινα εσωρουχα για να μου παει καλα η χρονια και θα κοιμηθω σχετικα νωρις γιατι 5:30 η ώρα θα εχω ξυπνημα για δουλεια. Το μονο που με στεναχωρει λιγακι ειναι που θα ηθελα στο τραπεζι της παραμονης να είχα και τον σύντροφο μου αλλα δεν γινεται φέτος. Ειχα μερες που τα σκεφτομουν αυτα αλλα τα πιστεψα και τα συνειδητοποιησα περισσοτερο προχθες που λογω μιας μικρης περιπετειας υγειας του πατερα μου, την εβγαλα ολη νυχτα στο νοσοκομειο και ειδα τον πονο τοσων ανθρωπων αλλα και την κακομεταχειριση τους. Οπότε ευχαριστω το Θεό για ολα τα καλα που εχω και ευχομαι σε ολους καλες γιορτες και καλη χρονια και να μην μιζεριαζεται, να χαμογελατε και με τα πιο απλα πραγματα.