ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω παρατηρήσει κάτι...Στην εποχή μας τώρα, δεν συνειδητοποιουμε τα πιο βασικά πράγματα :Ότι μπορουμε να είμαστε εφευρετικοί αν φέρθουμε έξυπνα. Κάποτε οι άνθρωποι ήταν περισσότερο εφευρετικοί... Π.χ. Οι παλιές ταινίες είναι αλλιώτικες σε σύγκριση με τις σύγχρονες..Απο θλιβερές ιστορίες μέχρι και αστείες ατάκες ή αστεία σκηνικά. Δείτε τους Αϊνστάιν, Στηβεν Χόκινγκ κτλ, πόσο εφευρετικοί υπήρξαν. Αυτοί μπορεί να μην τελείωσαν το σχολείο (μάλωστε με αν θυμάμαι λάθος) αλλά έγιναν επιτυχημένοι. Εμείς οι άνθρωποι του σήμερα μαθαίνουμε πράγματα μόνο με το να διαβάζουμε βιβλία και να παρακολουθούμε ντοκιμαντέρ κτλ, δεν υπάρχει ευρηματικοτητα.. Όλο και περισσότερο σπανίζει. Γίνονται περισσότερο εφευρέσεις μόνο σε ρομπότ, ντε και καλά ότι αυτά αποτελούν το μέλλον της ανθρωπότητας.. Αυτό δεν είναι εξυπνάδα. Είναι ο ορισμός της κουταμάρας. Εχουμε νομίζω περισσότερα ελαττώματα, π.χ "Δεν έχω δουλειά, τελείωσε η ζωή μου!" Συμπεριφερομαστε λες και ζούμε ένα πραγματικό μαρτύριο. Δεν αναφέρομαι στην κρίση ή στον κοροναιο, αλλά στη συμπεριφορά ενός άνθρωπου, που στις μέρες μας, τα έχει όλα. Δεν του λείπει τίποτα. Έχει ένα καλό σπίτι, αυτοκίνητο, φίλους, οικογένεια. Όμως καταλαβαίνω ότι η δουλειά αποτελεί πρωταρχικό ρόλο, όμως εμεις είμαστε νομίζω αχάριστοι. Επειδή δεν βρίσκουμε δουλειά, πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Λαθος, μπορούμε φυσικά! Αν μια γυναίκα δεν βρίσκει δουλειά, μπορεί να ξεκινήσει ας πούμε να μαθαίνει να πλέκει διαφορα, να σπουδάσει ας πούμε μια ειδικότητα πάνω σε αυτό το επάγγελμα κι έπειτα να πιάσει κάπου δουλειά με τις βελόνες και τα νήματα. Αντίστοιχα, αν ένας άντρας δεν μπορεί να βρει δουλειά, μπορεί να τελειώσει στο επαλ ή στο Οαεδ για να βρει μετά δουλειά. Ενα παράδειγμα έβγαλα απλά. Τόσα επαγγέλματα υπάρχουν, κι εμείς κολλάμε εκεί όπου δεν μπορούμε με τίποτα να βρούμε μια δουλειά πάνω στην οποία έχουμε σπουδάζει.. Υπάρχουν τόσες πολλές επιλογές. Ας μην είμαστε μίζεροι και να παραπονιομαστε που δεν έχουμε δουλειά κι ας σηκώσουμε τον κωλο μας από τον καναπέ και να αρχίσουμε να πιάνουμε δράση. Παλιά οι άνθρωποι δεν είχαν τα πάντα: δεν ειχαν κινητά, μια τέλεια τηλεόραση κτλ.Και όταν δεν έβρισκαν δουλειά, δεν νομίζω να έλεγαν "αχ τελείωσε η ζωή μου!", ήταν νομίζω περισσότερο αισιόδοξοι. Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν οι άνθρωποι αυτοί κάποτε διότι εγω τότε ήμουν πιτσιρίκι και το μόνο που με ένοιαζε ήταν το πότε να φάω το παγωτό μου αλλά έβλεπα τους μεγάλους που το πάλευαν με όποιο τρόπο μπορούσαν...Μόνο και μόνο που κατάφεραν το ακοτορθωτο, μου δίνει ελπίδα για όταν ψάξω να βρω δουλειά διότι μου έμειναν λίγα μαθήματα για πτυχίο. Αν δεν βρω δουλειά, δεν πειράζει. Θα βρω κάτι άλλο! Αν μπόρεσαν αυτοί, μπορούμε κι εμείς άσχετα αν βρισκόμαστε σε άλλη εποχή και τα μυαλά μας είναι διαφορετικά. Αν είμαι λάθος, τότε σηκώνω ψηλά τα χέρια μου.