ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.3.2017 | 03:04

Οι βασανιστές πάντα θα μετανιώσουν πολυ πικρά για το κακο που έκαναν.

Ένας γείτονας είχε φαρμακώσει τον σκύλο μου πριν 4χρόνια. Αποδείξεις δεν είχα ότι το έκανε αυτός αλλά μου είχε πει "Δεν θα τον ξαναδείς" και σε λίγες μέρες τον βρήκαμε φαρμακωμένο. Έχασα τα λογικά μου στην κυριολεξία απο την στεναχώρια που προσπάθησα να δώσω τέλος στην ζωή μου και σώθηκα την τελευταία στιγμή με μια πλύση στομάχου. Ας είναι καλά ο φίλος που με πήγε. Κλείστηκα στο σπίτι 2 χρόνια. Αυτό το σκυλάκι ήταν ο λόγος που ζουσα και ανεπνεα μετά απο μια απογοήτευση. Μια μέρα τον άκουσα να λέει σε μια γειτόνισσα ότι τρελάθηκα και κλειστικα στο σπίτι για ένα σκυλί... Θύμωσα τόσο πολυ που άρχισα να κλαίω και ταυτοχρόνως να εύχομαι με ολη μου την ψυχή να νιώσει την δική μου πίκρα στο χιλιαπλάσιο. Τι έπαθε; Αρρώστησε ο γιος του και τελικα πέθανε. Κανονικά εκείνος έπρεπε να πεθάνει και όχι το παιδί του. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως υπάρχει Θεία δίκη. Ας μην επαναπαυονται μερικοί τραμπούκοι που βασανίζουν ανυπεράσπιστες ψυχές και ανθρώπων και ζώων λοιπόν... Υ.Γ : Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν που πλήρωσε το παιδί του το δικό του αμάρτημα.
20
 
 
 
 
σχόλια
Το να χάσεις το ίδιο σου σπλαχνο..το παιδί σου δεν συγκρίνεται με τίποτα και σου εύχομαι να μην το νιώσεις γιατί αν έπαθες κατάθλιψη από την απώλεια του σκύλου με την απώλεια του παιδιού θα αυτοκτονουσες..Και πόσο μάλλον όταν έχει προηγηθεί η αρρώστια που το βλέπεις να ταλαιπωρείται και να υποφέρει ..ντροπή σου για την εξομολόγηση αυτή
Έχω χάσει τη μάνα μου από την αρρώστια και είμαι σε θέση να αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που βίωσε η γιαγιά μου είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβει σε ένα γονέα πραγματικά με νευριασε
Είχα και έχω πάντα ζωάκια δίπλα μου. Συγκεκριμένα τώρα, έχω μια σκυλίτσα και έναν γατούλη. Ξέρεις γιατί δεν φοβήθηκα ποτέ για φόλες και αεροβόλα κτλ; Και γιατί όλα μου τα ζώα πέθαναν από φυσικά αίτια σε μεγάλες ηλικίες; Γιατί βγάζω την σκυλίτσα μου βόλτα μόνο με λουρί, μένει μόνιμα μέσα στο σπίτι και όχι σε κήπο και φροντίζω να μην ενοχλεί πουθενά. Δεν τα αφήνω έτσι τα ζωάκια μου και μετά αρχίζω να ζητάω τα ρέστα "Ω Θεέ, γιατί να υπάρχει τέτοια μαλακία στον κόσμο;". Προβλέπεις για να έχεις, τόσο απλά.Το υπόλοιπο σκέλος, θα το αφήσω ασχολίαστο. Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες. Ένα πράγμα μόνο: Τα ζώα με την τόση άδολη αγάπη που μας δείχνουν, θα έπρεπε να τα έχουμε ως παράδειγμα. Ο σωστός φιλόζωος οφείλει να είναι και σωστός άνθρωπος πάνω από όλα και όχι να εύχεται "ψόφους", έτσι όπως διαβάζω σε κάτι σελίδες στο fb.
Η πιο What The Fuck εξομολόγηση, Το να χαίρεσαι που πέθανε το παιδί του γείτονά σου επειδή πλήρωσε για αυτό που σου έκανε (αν πράγματι το έκανε αυτός) σε κατατάσσει στην ίδια αν Όχι και σε χειρότερη κατηγορία με τον εν λόγω κύριο. Δεν θέλω να πιστέψω σε έναν Θεό όπου τιμωρεί τους ποιμένες του κατά αυτόν τον τρόπο. Βρίσκω τραγικό το γεγονός ότι κυκλοφορεί άνθρωπος εκεί έξω που λέει "μου σκότωσε τον σκύλο " άρα "Καλά να πάθει που πενθεί για το παιδί του". Πόση μιζέρια και κακία παίζει να έχεις μεσα σου για να σκέφτεσαι έτσι και μάλιστα να έχεις το θράσος να τα γράφεις και δημοσίως. Θες ψυχολόγο.
Εχασες το σκύλο σου χωρίς καν να έχεις χειροπιαστές αποδείξεις οτι το έκανε ο γείτονας και θεωρείς θεία δίκη το ότι πέθανε το παιδί του. Αν και θα ήθελες να είχε πεθάνει ο γείτονας. κλείστηκες στο σπίτι δυο χρόνια για έναν σκύλο? Υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τα παιδιά τους και συνεχίζουν με τη ζωή τους κι εσύ προσπάθησες να αυτοκτονήσεις και απομονώθηκες για έναν σκύλο? Και θεωρείς θεία δίκη που πέθανε ένα παιδί?Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο, το λέω σοβαρά. Αν δεν τρολάρεις και όντως σκέφτεσαι έτσι έχεις κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα.
Παιδια ειλικρινα, παρολο που δεν εχω γραψει εγω την εξομολογηση, θυμωνω παρα πολυ με τα σχολια που διαβαζω. ΝΑΙ γουσταρε να κλειστει κ ενα κ δυο κ δεκα χρονια στο σπιτι του εξαιτιας της απωλειας του σκυλου του. Θα ασκησουμε κ κριτικη στο ποσο δυνατος ειναι ενας ανθρωπος κ στο πως επελεξε να θρηνησει για μια απωλεια του??? Τα σχολια σας μου θυμιζουν κατι σχολια που διαβαζα για το δυστυχημα στην εθνικη οδο που ελεγαν μερικοι οτι, επειδη ο αλλος δεν εκλαιγε για την απωλεια της οικογενειας του, σημαινει οτι χαρηκε. Καταλαβετε το, δεν ειμαστε ολοι ιδιοι, καθε ανθρωπος εχει διαφορετικες αντοχες στο πονο κ φυσικα καθε ανθρωπος εκφραζει με διαφορετικο τροπο τον πονο του κ αυτο σε καμια περιπτωση δεν μπορει να γινεται αντικειμενο κριτικης. Κ φυσικα αυτο που ποναει εμενα πολυ δεν σημαινει οτι θα ποναει κ εσενα το ιδιο, ετσι? Μπορει εσυ να μην μπορεις να καταλαβεις το δεσιμο που υπαρχει αναμεσα σε εναν ανθρωπο κ στο σκυλο του, ειδικα αν αυτος ο ανθρωπος δεν εχει πολλους αλλους κοντινους ανθρωπους γυρω του, αλλα το οτι εσυ δεν μπορεις να το καταλαβεις δεν σημαινει οτι η απωλεια ενος ζωου ειναι ασημαντη για ολους μας. Για εναν ανθρωπο που εχει μεγαλωσει με αυτο το ζωο στο σπιτι του, η απωλεια ειναι μεγαλη. Κ για να απαντησω κ στο αλλο σχολιο σου που μου απαντησες παραπανω, δεν ειπα πουθενα οτι δεν συγκρινεται ο θανατος ενος σκυλιου με ενος παιδιου. Βασικα οταν μιλαμε για θανατο, δεν τιθεται θεμα συγκρισης. Μου φαινεται αστειο να κατσω να συγκρινω ποιος θανατος ειναι δυσαρεστος κ ποιος θανατος ειναι λιγοτερο δυσαρεστος. Μιλαμε για απωλεια. Η απωλεια ποναει παντα. Αυτο που ειπα ειναι οτι στη μια περιπτωση ο θανατος επηλθε απο φυσικα αιτια, δηλαδη ειναι κατι που δεν ηταν στο χερι τους να το αποτρεψουν, ενω στην αλλη περιπτωση το κακο εγινε απο εναν μαλακα. Ειτε ηταν δηλαδη σκυλι, ειτε παιδι κ εφευγε λογω ενος ηλιθιου που το σκοτωσε, ο θανατος θα ηταν αδικος, με την εννοια οτι δεν ηρθε απο φυσικα αιτια.
Οπως επισης δεν συγκρινεται το να χανεις ενα ζωο εντελως τσαμπα εξαιτιας ενος μαλακα που επελεξε συνειδητα να του κανει κακο κ το να χανεις ενα παιδι λογω αρρωστιας Πηγή: www.lifo.grΕμένα αυτό για σύγκριση μου κάνει. Σαν να λες οτι ο θάνατος του σκύλου ήταν χειρότερος επειδή έγινε επίτηδες. Νομιζω κάνεις πλάκα οταν λες οτι δεν μπορείς να διακρίνεις αν ο θάνατος ενός παιδιού είναι χειρότερος απ τον θάνατο ενός σκύλου. Εννοείται πως είναι χειρότερος! Είναι πολύ πιο οδυνηρό να χάσεις το παιδί σου απ οτι το σκύλο σου!Οσο για το θάνατο του σκύλου συνυπεύθυνη είναι και η ιδιοκτήτρια που αφησε τον σκύλο της ελεύθερο στο δρόμο, τα σκυλιά ανήκουν στον ιδιοκτήτη και αυτοί είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια και συμπεριφορά τους.
Έλεος!Συγκρίνεις τη ζωή ενός ανθρώπου με τη ζωή ενός σκύλου;Και εννοείται η στενοχωρια του να χάνεις το σκύλο σου δεν είναι τίποτα μπροστά στο να χάνεις το παιδί σου!Άσχετα με το τι άνθρωπος ήταν ο γείτονας σου!Και η φιλοζωια έχει τα όρια της...
Ναι θα σε ρωτησουμε κιολας κ σενα κ τον καθενα ποσο θα αγαπαμε τον σκυλο μας. Μερικοι ανθρωποι δεν εχουν παιδια ουτε γενικα παρεα κ γι αυτους τα σκυλια ειναι σαν παιδια. Οποτε αν τα χασουν, νιωθουν λες κ εχασαν την παρεα τους, τον φιλο τους, την συντροφια τους, ειτε εσυ το καταλαβαινεις αυτο, ειτε οχι! Δεν λεω οτι πρεπει να χαιρομαστε που ο αλλος εχασε το παιδι του, αλλα ημαρτον εχω βαρεθει να ακουω οτι δεν συγκρινεται η ζωη ενος ανθρωπου με ενος σκυλου. Οτι τι δηλαδη? Ποιος οριζει οτι η ζωη ενος ανθρωπου ειναι ανωτερη??? ΤΙ σας κανει να πιστευετε οτι ως ανθρωποι ειστε πιο σπουδαιοι απο εναν σκυλο?
Εσύ να φανταστώ συναναστρεφεσαι με σκύλους όχι με ανθρώπους!Ζεις στη Σκυλοχώρα γι αυτό θεωρείς σπουδαιοτερα και ανωτερα τα σκυλιά από τους ανθρώπους!
Λυπαμαι και για τη δικια σου απωλεια και για του ανθρωπου που εχασε το παιδι του...μην μπερδευεις ομως τη θεια δικη μεσα γιατι αρνουμαι να πιστεψω σε ενα θεο που με κακια και βασανα επελεξε να παρει κοντα του 2 ζωες....ο ανθρωπος ειναι οι επιλογες του και η τυχη του....ολα περαστικα ειναι γυρω μας και εμεις το ιδιο...στη ζωη καθομαστε σε ολες τις καρεκλες και πινουμε απο ολα τα ποτηρια
Οταν λαμβάνεις μια κακή πράξη ή γινεσαι πιο ευαίσθητος ή πιο τέρας. Οταν μιλάς για Θεια Δική μπροστά στο θάνατου του παιδιού του προφανώς πια μιλάμε για τέρας!
Ο άνθρωπος όσο μαλακας κι αν ήταν έχασε το παιδί του, ενω εσύ έχασες σκυλί. Δε συγκρίνονται αυτά τα δύο. Δείξε λίγο σέβας και μη λες για θείες δικες. Κανείς δε το αξίζει αυτό.
Οπως επισης δεν συγκρινεται το να χανεις ενα ζωο εντελως τσαμπα εξαιτιας ενος μαλακα που επελεξε συνειδητα να του κανει κακο κ το να χανεις ενα παιδι λογω αρρωστιας. Στην πρωτη περιπτωση ξερεις οτι ευθυνεται ενας παπαρας για τη δυστυχια σου. Στη 2η ηταν απλα θελημα Θεου κ δεν μπορουσε κανεις να κανει κατι για να το αποτρεψει αυτο. Ποναει το να χανεις κατι εντελως αδικα, επειδη καποιος σκατανθρωπος επελεξε να βλαψει το ζωο σου.
Λες οτι δε συγκρίνεται ο θάνατος ενος σκυλιού με ενός παιδιού? Μα τι ακούω? Είναι σαφώς τραγικότερο να χάνεις το παιδί σου από τον σκύλο σου όπως και να γίνει αυτό. Αν η εξομολ αμολούσε τον σκύλο στη γειτονιά και έφαγε κατι που δεν έπρεπε, δε φταίει οπωσδήποτε ο γείτονας. Τα σκυλιά μας πρέπει να τα συνοδεύουμε πάντα κι οχι να τα αφήνουμε ελεύθερα στο δρόμο αν όντως νοιαζόμαστε για την ασφάλεια τους.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon