ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εσύ τον ''δρόμο'' σου.. τις αξίες σου, την ανοιχτομυαλιά σου.. προχώρα μη μασας.

You are not the only one. :)Κουράγιο και υπομονή μέχρι να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου και να μένεις μόνη σου. Αγάπα τον αδερφό σου αλλά μην τον νταντέυεις. Μη του θυμώνεις για κάτι που δεν φταίει αυτός, δλδ το ότι οι γονείς σου του φέρονται σαν να μην έχει χέρια να φέρει ένα ποτήρι νερό πχ. Το καταλαβαίνει κι αυτός και τον ενοχλεί, κι ας μη το δείχνει. Μην τον βγάλεις από τη ζωή σου. Κάποια στιγμή οι γονείς σας θα φύγουν από τη ζωή και θα μείνετε εσύ κι αυτός. Φρόντισε να είναι όσο δυνατός χρειάζεται για να αντέξει να είναι αυτάρκης και πρόσφερέ του αγάπη που, όπως κι εσύ, τόσο χρειάζεται.Κατά τ' άλλα, κάνε σχέση με όποιον θες και γενικότερα κάνε ό,τι σε γεμίζει. Αν από τους γονείς σου ακούς μόνο αρνητικα σχόλια, πάψε να μοιράζεσαι μαζί τους τα ερωτικά σου ή τους φιλοσοφικούς σου προβληματισμούς. Αν δε θέλουν να τα ακούν μια, να μη τους τα λες δέκα! Μυαλά να τους αλλάξεις ΔΕΝ πρόκεται, όσο κι αν προσπαθείς.My two cents. :)