ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έρχεται ένα πρωινό που πέρασες τα 40 και έχεις συνειδητοποιήσει ότι τα μεγαλύτερα όνειρα σου έχουν γκρεμιστεί. Επιτυχημένη καριέρα μέχρι τα 37 αλλά η κρίση σε τσάκισε, έμεινες και εσύ άνεργος μαζί με πολλούς άλλους και τα χειρότερα έπονται! Όνειρο ήταν μια ευτυχισμενη και μεγάλη οικογένεια. Μετά από ένα διαζύγιο στα 41 και έχοντας αποκτήσει ένα υπέροχο παιδί ανακαλύπτεις ότι ενώ είχες όλες τις δυνατότητες να του προσφέρεις τα πάντα (συναισθηματικά και υλικά) τελικά δεν μπορείς γιατί δεν σε αφήνει όχι μόνο η κατάσταση στην οποία το έφερες αλλά και το ίδιο το σύστημα.Ανακαλύπτεις ότι ο νομοθέτης προκειμένου να εξυπηρετήσει το συμφέρον του παιδιού (γράμμα του νόμου) τελικά εξυπηρετεί το συμφέρον του κακού πατέρεα και της κακιάς μητέρας. Αν ένας πατέρας αδιαφορεί για το παιδί του, τότε η καλή μαμά και το παιδί είναι εντελώς απροστάτευτοι. Από την άλλη αν η μητέρα αδιαφορεί, τότε ο καλός μπαμπάς και το παιδί είναι επίσης απροστάτευτοι. Τα αίτια μάλλον πολύ απλά ως προφανή αλλά η πολιτεία αδιάφορη! Η νομοθεσία βασίζεται στα κοινωνικά δεδομένα του 50, 60 χρόνια πίσω όμως η κοινωνία ήταν εντελώς διαφορετική από σήμερα.Όνειρο πλεον είναι να μεγαλώσεις όσο καλύτερα γίνεται το ένα και μοναδικό σου παιδί κόντρα στο σύστημα, κόντρα στον άλλον ακατάλληλο γονέα και κόντρα ακόμα και στα δικά σου όνειρα και ανάγκες. Ναι δεν έχεις την δυνατότητα να κάνεις δικιά σου οικογένεια... Η δυσβάστακτη διατροφή που πληρώνεις όχι για το παιδί σου αλλά για τη πολυτελή διαβίωση της πρωην σου συζυγου δεν σε αφήνει να σκεφτείς καν το ενδεχόμενο νεας οικογένειας γιατί και εκεί θα δέλεις να δώσεις το "είναι" σου. Θα ρωτήσει κανείς εδώ εύλογα γιατί δίνεις αυτή την διατροφή; Μα γιατί το σύστημα έδωσε την δυνατότητα στην κακιά μανα να εκβιάσει και προκειμένου να στερησεις το παιδί από την παρουσία σου και να το μπλέξεις σε μακρές δικαστικές περιπέτειες το συμφώνησες. Σε έχουν όλοι διαβεβαιώσει (δικηγόροι, ψυχολογοι, παιδοψυχολογοι, γονεις, φίλοι, δάσκαλοι κλπ) ότι έκανες το καλύτερο για το παιδί σου αλλά μέσα σου βράζεις... όχι δεν είναι το καλύτερο, είναι το μη χείρον βέλτιστο! Ναι το μη χειρον βέλτιστο για το ίδιο σου το παιδί δεν μου ακούγεται καλό... μάλλον κακό!Μια ρουτίνα επαναλαμβανόμενη...ένα σπίτι άδειο οπου περιμένεις να γεμίσει ένα σαββατοκύριακο τον μήνα και διαχειρίζεσαι ίσως τη χειρότερη κατάσταση. Ξέρω υπάρχουν πολλοί μπαμπάδες που έχουν το αντίθετο ανυπέρβλητο πρόβλημα.. Οι μαμάδες να τους έχουν διαβάλλει και το παιδί τους να μην τους θέλει... Η δική μου όμως καυτή πατάτα είναι διαφορετική... Το παιδί να μην θέλει να γυρίσει στη μανα του και την Κυριακή που το γυρίζεις να σου φωνάζει και να κλαίει και να λεει ότι κανείς δεν τον θέλει... ότι τον γυρίζεις γιατί δεν τον θέλεις,.. ότι τον πας εκεί που δεν τον θέλει ούτε η μαμά του και φυσικά δεν επιτρέπεται να κατηγορήσεις την μαμα του και λες απλά ότι πρέπει... λες ψέματα, λες αηδίες κοροϊδεύοντας και τον ίδιο σου τον εαυτό!Είπα κάτι ελάχιστο από αυτό που ζω ως διαζευγμένος μπαμπάς χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες που αργοσκοτώνουν μήπως και ξυπνήσουν κάποιοι και κάποιες κάπου κάποτε... Κατά τα άλλα έκανα το καλύτερο για το παιδί μου! Θα συνεχιστεί ως ημερολόγιο - Ευχαριστώ όσους και όσες το διάβασαν μέχρι τέλους!