ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.10.2022 | 10:29

Οικονομική στενότητα

Καλησπέρα αγαπητή παρέα των εξομολογήσεων. Σε έναν κόσμο που τα έξοδα ανεβαίνουν όλο και περισσότερο, πώς την παλεύετε οικονομικά; Ειδικά τώρα η ακρίβεια είναι τεράστιο πρόβλημα. Προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια ως μόνος που είμαι και πάλι τα βγάζω ικανοποιητικά πέρα αλλά λόγω του ότι είμαι μόνος και δεν κάνω περιττά έξοδα. Όταν λέω ικανοποιητικά εννοώ δεν χρωστάω. Ως εκεί. Αλλά δεν μπορώ να κάνω ταξίδια και περιττά έξοδα. Από τη μία σκέφτομαι με υπεύθυνο τρόπο και λέω ευτυχώς που είμαι μόνος και δεν έχω υπό την ευθύνη μου οικογένεια ή κάποια αγαπημένη αλλά από την άλλη η μοναξιά που ώρες-ώρες είναι αβάσταχτη με οδηγεί στο να σκέφτομαι πως ίσως είμαι το ''κορόιδο'' της ζωής. Και θα σας εξηγήσω γιατί. Βλέπω και γνωρίζω ανθρώπους που χρωστάνε παντού, έχουν του κόσμου τα δάνεια (προσωπικά δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου δάνειο κι ούτε πρόκειται) κι όμως παρ όλα τα οικονομικά βάρη αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια κανονική ερωτική ζωή. Δεν τους εμποδίζει αυτό από τη γνωριμία και τη δημιουργία σχέσης. Και λέω πώς γίνεται αυτό, πού το βρίσκουν τόσο θάρρος και τόση αυτοπεποίθηση; Έχω ένα φίλο (γνωστός είναι περισσότερο όχι φίλος γιατί δεν κάνουμε κολλητή παρέα, είναι χαμηλών τόνων άνθρωπος αλλά σοφός για μένα, οξυδερκής και με διεισδυτική σκέψη και τον θαυμάζω) και μου είπε μια μέρα ότι δεν υπάρχει νεοέλληνας που να παραδέχεται ότι είναι φτωχός, αν είναι δυνατόν, είναι κάτι σαν στίγμα κι ότι οι νεοέλληνες είναι οι άνθρωποι που μπορούν να περάσουν δίπλα από ένα ακριβό αυτοκίνητο στο δρόμο κι αντί να προσπεράσουν θα σταθούν για να βγάλουν φωτογραφία δίπλα του και να την ποστάρουν στα σόσιαλ μίντια κι ότι πλέον φλεξάρουν κι αυτοί που δεν έχουν κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Τι Θεός, συμφώνησα εκατό τοις εκατό μαζί του, το βλέπω να συμβαίνει. Δεν το πάω στο φύλο, όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως ερωτικής προτίμησης είτε gay είτε straight είτε bi, αν έχουν οικονομική δυσκολία το ίδιο πράγμα σκέφτονται και διστάζουν να προχωρήσουν σε κάποια γνωριμία. Είναι κι αυτός δηλαδή ένας ανασταλτικός παράγοντας μεταξύ άλλων. Θα μου πείτε, θες έναν άνθρωπο να μοιραστείς τη φτώχεια σου; Τι σου φταίει ο άλλος; Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω κάτι τέτοιο γι' αυτό και κάτι μέσα μου με σταματάει κι από τις γνωριμίες και όσο μεγαλώνω το βρίσκω όλο και πιο συχνά μπροστά μου. Θέλω έναν άνθρωπο να μοιραστώ τον έρωτα και την αγάπη που έχω μέσα μου και με κατακλύζει. Ναι δεν κάνουν μόνο οι πλούσιοι σχέσεις, το ξέρω, η πλειοψηφία μάλιστα είναι από φτωχοί έως μεσαία τάξη. Αλλά πώς το καταφέρνουν, αυτό θέλω να μάθω. Θα ήθελα πραγματικά να μου απαντήσετε αν νιώθετε αυτό που θέλω να πω. Δεν έχω κανέναν να συζητήσω τους προβληματισμούς μου (πέρα από αυτό τον γνωστό μου άνθρωπο που ανέφερα πιο πάνω) γι' αυτό τα γράφω εδώ στην όμορφη και φιλόξενη παρέα των εξομολογήσεων. Η κυρία ψυχολόγος την οποία επισκεπτόμουν παλιότερα μού είπε να μην αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα, να μην σκέφτομαι τόσο πολύ ώστε να μη γεννάω προβλήματα, να σκέφτομαι πάντα με θετικό τρόπο κι ότι ειδικά στις ερωτικές σχέσεις πρωτεύοντα ρόλο παίζει το πόσο από τον εαυτό σου είσαι διατεθειμένος να δώσεις, η διάθεση να μοιραστείς την παρουσία σου αρχικά κι όχι τόσο η ύλη κι ότι η καλή συμπεριφορά θα με οδηγήσει στη γνωριμία και στη δημιουργία σχέσης. Μού είχε δώσει και κάτι σημειώσεις προς ανάγνωση. Όσο την άκουγα σκεφτόμουν από μέσα μου να της προτείνω να είναι μπροστά να τα λέει δυνατά όλα αυτά όταν θα είμαι στη μέση μιας γνωριμίας εκεί έξω για να δω πόσο λειτουργικά θα είναι όλα αυτά στην πράξη. Επίσης σκεφτόμουν το χαρτονόμισμα που θα αποχωριζόμουν στο τέλος της συνεδρίας. Τέλος πάντων, δεν λέω ότι είχε άδικο αλλά πόσο στ' αλήθεια ισχύει η ωραιοποίηση και η θετικότητα εκεί έξω; Αν πατήσετε ότι δεν ταυτίζεστε, θα ήθελα να διαβάσω πώς τα βλέπετε εσείς τα πράγματα, να μου υποδείξετε το λάθος στον τρόπο σκέψης μου. Θα χαρώ να διαβάσω τις ευγενικές απαντήσεις σας και τις συμβουλές σας. Ευχαριστώ πολύ.
14
 
 
 
 
σχόλια

Πολλές από τις σκέψεις κι αναλύσεις που ξεδιπλώνονται στην εξομολόγηση, είναι αποτέλεσμα εσφαλμένης κατανόησης της οικονομικής επιστήμης με αποτέλεσμα τα συμπεράσματα να δημιουργούν πολλαπλές συγχίσεις.
Σταχυολογώ πιο κάτω τα προβληματικά σημεία.
1. Τα εργαλεία αντιστάθμισης της ακρίβειας και του αυξημένου κόστους δεν είναι μόνον η παθητική καταναλωτική στάση με περιορισμό δαπανών. Μπορεί να είναι κι η αξιοποίηση κάποιων assets, μπορεί να είναι η διαφοροποίηση της εργασίας μας,, το επιχειρείν, η μετανάστευση κλπ
2. Εγώ πάλι βλέπω και γνωρίζω ανθρώπους που έχουν λεφτά, δε χρωστάνε και πάνε και ταξίδια. Γιατί θα πρέπει να δεχτώ ότι όσοι κάνουν ταξίδια και ζωάρα είναι αποκλειστικά μπαταχτζήδες;
3. Ποιός σας είπε ότι τα δάνεια σημαίνουν χρέος; Πού το μάθατε αυτό;. Γιατί κάνετε το λάθος να έχετε στη σκέψη σας ότι κάθε δάνειο είναι σώνει και καλά καταναλωτικό; Τα δάνεια δίδονται κυρίως για επένδυση ώστε να δημιουργηθεί αύξηση των οικονομικών μεγεθών μέσα από μια σωστή και καλοσχεδιασμένη δράση. Να στο πω απλά με παράδειγμα. Δανείζομαι 300,000 για 10 χρόνια και δημιουργώ ένα τουριστικό κατάλυμα στο παλιό πατρικό των γονιών μου σε ορεινό χωριό. Σε 10 χρόνια έχω ξεχρεώσει τις δανειακές μου υποχρεώσεις, ενώ κατά μέσο όρο έκανα καθαρό κέρδος περίπου 20,000 /έτος και στο τέλος της δεκαετίας που ξεχρέωσα η αξία του ακινήτου έφτασε τα 450,000 και μου προσφέρουν οι αγοραστές 500,000. Κάποιος μπορεί να λέει για 10 χρόνια ότι χρωστάω. Η πραγματικότητα όμως λέει κάτι άλλο. Με πιάνεις;
4. "προσωπικά δεν έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου δάνειο κι ούτε πρόκειται". Ξανασκέψου τη χρησιμότητα ενός δανείου και πως μπορεί να διαφοροποιήσει την οικονομική σου κατάσταση και μη βιάζεσαι να κάνεις τέτοιες δηλώσεις

Φίλε περαστικέ, το σχόλιο προσανατολίζονταν στο να δείξει τα αδιέξοδα της σκέψης του φίλου της εξομολόγησης. Τεχνικά μιλώντας, συμφωνώ ότι προχωράμε πάντα μέχρις εκεί που νιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι σε μια κανονική χώρα πάντα υπάρχουν οι μηχανισμοί αξιολόγησης των δανειοληπτών. Σε υπερρυθμισμένες οικονομίες βέβαια όπως η ελληνική τα πράγματα διαφέρουν, ή για να είμαστε ακριβείς διέφεραν πριν λίγα χρόνια και λουζόμαστε σήμερα τις συνέπειες. Σε μία οικονομία υπάρχουν κάθε λογής άνθρωποι με πληθώρα οικονομικών σκέψεων ενώ εφαρμόζονται και πολλές οικονομικές πρακτικές. Αυτό που έλεγε η συγχωρεμένη η μητέρα σου, δεν αποκλείει και την ανάληψη ενός μικρού ρίσκου για κάτι περισσότερο. Το να προβάλει λίγο το πόδι και έξω από το σεντόνι δεν είναι κατ' ανάγκη και απαγορευτικό αν το υπόλοιπο σώμα καλύπτεται με το πάπλωμα. Εδώ μπαίνει και το θέμα της κατανόησης κι ανάλυσης του ρίσκου μιας δράσης. Εν πάσει περιπτώσει, επανέρχομαι στο ότι ο φίλος της εξομολόγησης θα πρέπει να κατανοήσει πως ο κόσμος και τα δεδομένα σε οικονομικό και συναισθηματικό επίπεδο είναι αρκετά πιο σύνθετος από αυτό που καταγράφει με τις σκέψεις του.

Βασικά όταν ενα ζευγάρι αποφασίσει να ζήσει μαζί τα έξοδα μοιράζονται και έτσι τους μένει κατι τις παραπάνω. Πολλά παραδείγματα, λες κ οι γονείς μας ήταν πλούσιοι όταν παντρεύτηκαν; Απλά τους βοήθησαν λίγο κ οι γονείς στην αρχή κ επίσης όταν μπαίνεις στην διαδικασία δημιουργίας οικογένειας κοιτάς κ κάποια δουλειά με καλύτερα λεφτά κ δουλεύεις περισσότερο. Στην αρχή κανείς απο τους μη ευνοημένους δεν ξεκίνησαν με λεφτά, στην πορεία τα έκαναν, το θέμα θα μου πεις είναι να φτάσεις μέχρι το σημείο να σου πει ναι στον γάμο 😂 αλλά το point είναι ένα, το ότι δεν έχεις λεφτά τώρα δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να έχεις κ στο μέλλον!

Νομίζω ότι η ψυχολόγος δεν προσπάθησε τόσο να σου ωραιοποιήσει τα πράγματα ή να σε βάλει να κάνεις θετικές σκέψεις, όσο να σε βγάλει απ'αυτό το mindset που ακόμα και κατά τη διάρκεια της συνεδρίας σε έκανε να σκέφτεσαι το χαρτονόμισμα που θα αποχωριστείς.
Καμιά φορά η φτώχεια αποτυπώνεται πρώτα απ'όλα στον τρόπο σκέψης λοιπόν. Και εσύ δεν είσαι φτωχός, αλλά δίνοντας τόση βάση στα χρήματα από τη στιγμή που δε σου λείπουν κιόλας(χωρίς να σου περισσεύουν βέβαια, αλλά σε ποι@ περισσεύουν;), καταντάς σίγουρα μίζερος(κάτι σαν τον Θείο Σκρούτζ) και αυτό ακόμα κι αν φτάσεις στη γνωριμία με κάποια, αργά ή γρήγορα θα το αντιληφθεί και εκείνη και θα ξενερώσει αν σε δει να μετράς πενταροδεκάρες.
Πιο συγκεκριμένα, καμία δε θα τη χαλάσει να πάτε με το λεωφορείο σπίτι της, όπως σου είπαν και παρακάτω, αλλά αν της λες συνέχεια για το πόσο άδικη είναι η ζωή και εσύ που δε χρωστάς σε κανέναν δε μπορείς να έχεις το δικό σου αυτοκίνητο, τότε αυτό σύντομα θα την απομακρύνει από κοντά σου.

Με συγχωρείς αν σε μπέρδεψε η αναφορά μου στο Θείο Σκρούτζ, αλλά θα τονίσω και πάλι ότι η φτώχεια ξεκινάει από τον τρόπο σκέψης. Δεν είπα απαραίτητα ότι ο/η εξ. είναι τσιγγούνης ή κρυφοτσιγγούνης, αλλά παντού βλέπει κωλύματα λες και οι υπόλοιποι/ες γύρω του είναι μεγιστάνες. Όταν ακόμα και στην ψυχοθεραπεία που έκανε για τον εαυτό του, σκεφτόταν το χαρτονόμισμα που θα αποχωριστεί στο τέλος της συνεδρίας και όχι το όφελος που θα αποκομίσει ή όταν σκέφτεται ότι είναι το "κορόιδο της ζωής" επειδή είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του, σκέψου να έρθει η στιγμή να επωμιστεί και τα έξοδα μιας συντρόφου, είτε κερνώντας την σε μια βόλτα, είτε αν ζήσουν μαζί. Τότε ναι, θα μετράει πενταροδεκάρες και θα είναι μίζερο και κουραστικό και για εκείνη μακροπρόθεσμα, ακόμα και αν αρχικά καταφέρει να το "αποκρύψει".
Παράλληλα με την αναφορά μου και στο σχόλιο της Chase Meridian εξήγησα ότι λύσεις υπάρχουν να προσεγγίσεις έναν/μια ερωτική σύντροφο, ακόμα κι αν δε σου περισσεύουν χρήματα. Η εφευρετικότητα και η πρωτοτυπία θέλω να πιστεύω ότι υπερτερεί των χρημάτων. Από προσωπική μου εμπειρία μπορώ να σου πω, πάντως, ότι έχω περάσει πολύ καλύτερα βράδια που έτυχε να πιω ένα φτηνό κουτάκι μπύρας από περίπτερο(ή και τίποτα) και έκανα όμορφες συζητήσεις, παρά όταν ανούσιες συζητήσεις συνοδεύτηκαν από ακριβές φιάλες οίνου σε κυριλέ εστιατόρια.
Όλ@ δύσκολα τα βγάζουν πέρα τη σημερινή εποχή, αλλά τις ελάχιστες στιγμές που μας απομένουν να χαρούμε ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να αποβάλλουμε αυτή τη νοοτροπία της φτώχειας που προανέφερα.

Θα συνέχιζα την κουβέντα, αλλά διάβασα το σχόλιο σου για τα χίλια τριάντα ευρώ(που δεν είναι καν ρεαλιστικό, αφού χρησιμοποίησες τα ελάχιστα ποσά που θα χρειαστεί να ξοδέψει κανείς) και με έπιασε κρίση πανικού.
Από'κει και πέρα αν ήξερα πως βρίσκεις τέτοιους ανθρώπους, να είσαι σίγουρος ότι δε θα το κρατούσα κρυφό και θα το μοιραζόμουν σίγουρα μαζί σας, αλλά όπως ο εξ. χρειάζεται να απαλλαγεί από τη νοοτροπία της φτώχειας σε πρώτη φάση, έτσι και εγώ "πάσχω" από ανθρώπινη ένδεια για να μπορέσω να πω το οτιδήποτε σχετικό με ασφάλεια. Πάλι κάπως ουτοπικά αρέσκομαι, πάντως, να πιστεύω ότι ο άνθρωπος μας, θα μας επιλέξει μάλλον για τα όσα έχουμε να του προσφέρουμε συναισθηματικά και πνευματικά και όχι τόσο υλικά. Το είδαμε δηλαδή και σε πρόσφατη εξομολόγηση που ο εξ. προσπάθησε να παρέχει τα πάντα στην κοπέλα του για να μη χρειαστεί να μετράει με τη σειρά της πενταροδεκάρες και αυτό τελικά δεν ήταν αρκετό για να την κρατήσει κοντά του. Υποψιάζομαι δε ότι ακόμα κι αν χρειαζόταν να "περιοριστεί" λίγο περισσότερο οικονομικά η κοπέλα προκειμένου να μείνει κοντά του, θα το έκανε, αλλά ήταν άλλα πράγματα που της έλειπαν και την οδήγησαν στο να φύγει. Συνεπώς, οι άνθρωποι που ψάχνει ο εξ. ζουν όντως ανάμεσα μας και δεν είμαι μόνο εγώ που σκέφτομαι έτσι.
Όσον αφορά στα οικονομικά και πάλι και ενάντια και στις οικογενειακές μου αρχές(που συμβαδίζουν με τις δικές σου και λίγο πολύ καταλήγουν στην αποφυγή δανείων, πιστωτικών καρτών και λοιπών "τσογαδόρικων" επενδύσεων), θεωρώ ότι για να μπορείς να τα βγάλεις περά τη σημερινή εποχή και να μη μετράς πενταροδεκάρες, πρέπει να βρεις κάποιο τρόπο να συμπληρώνεις το εισόδημα σου με κάποια μορφή "ασφαλούς" επένδυσης, κάτι που νομίζω αναφέρθηκε και σε άλλο σχόλιο.

Είναι χαρά μου πάντοτε να ανταλλάσσουμε απόψεις, είτε ρεαλιστικά όπως αυτή τη φορά, είτε λίγο πιο ιδεαλιστικά, όταν αναρωτιέσαι που μπορείς να βρεις αυτούς τους ανθρώπους που αναζητάς με ποιότητα χαρακτήρα και όχι απαραιτήτως με ποσότητα κινητών και ακινήτων ή άλλων υλικών αγαθών.
Μετά την ανάγνωση και του τελευταίου σχολίου σου πάντως, στο οποίο περιγράφεις λίγο πολύ τη γειτονιά σου(συν όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες που κατά καιρούς έχω αντλήσει), μπορώ να πω ότι μου θυμίζεις αρκετά ένα γείτονα μου. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι είσαι εκείνος, αλλά εκεί που ήθελα να καταλήξω είναι ότι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι που ψάχνεις, βρίσκονται ανάμεσα μας και δίπλα μας, ακόμα και στο λεωφορείο. Υγεία να'χουμε, όπως είπες και εσύ, και όλα τα άλλα αργά ή γρήγορα θα φτιάξουν.
Μόνο πάρκινγκ στη γειτονιά μας δε θα υπάρξει ποτέ και αυτό δε φτιάχνει ούτε με ρομαντισμό, ούτε με αλληλεγγύη.

Δυστυχώς θα είμαι κυνική, αλλά δεν ισχύει η ωραιοποίηση της ψυχολόγου, η οποία εν μέρει είχε να κάνει με το χαρτονόμισμα που θα της έσταζε στο τέλος της συνεδρίας σας. (Θα ήθελα να δω τη δική της θετική σκέψη αν ξέμενε από πελατεία. Έλεος με κάτι ψυχολόγους που το παίζουν φίλτατοι του πελάτη αντί είτε να βοηθήσουν στ' αλήθεια είτε να τα παρατήσουν.) Μπουχτίσαμε από "γκουρού" που τα έχουν καλά με το πορτοφόλι τους (ή τα έχουν άσχημα με τις τράπεζες στα τόσα δάνεια) και νομίζουν ότι μπορείς κι εσύ να τα καταφέρεις αν σκέφτεσαι θετικά, κάνεις γιόγκα και πίνεις kale juice. Δεν γεννάς προβλήματα με τον τρόπο σκέψης σου στην προκειμένη περίπτωση, παρά μόνο περιγράφεις τα προβλήματα όπως είναι. Αν δεν μπορείς να βγάλεις περισσότερα χρήματα και να κερνάς μια κοπέλα στα ραντεβού, δεν είναι επειδή δεν σε αφήνουν οι "αρνητικές σου σκέψεις," αλλά επειδή δεν σε αφήνει το σύστημα όπως είναι, δεν σε αφήνει η κατάσταση συν το γεγονός ότι εδώ η διάκριση μεταξύ φύλων λειτουργεί εναντίον του άνδρα: μια φτωχή κοπέλα μπορεί να βρει στον ήλιο μοίρα με κάποιον πιο ευκατάστατο, αλλά ο φτωχός άνδρας πολύ δύσκολα θα βρει κοπέλα σε παρόμοια οικονομική κατάσταση, η οποία κοπέλα, όμως, θα εκτιμήσει άλλα πράγματα μαζί του. Είναι αλήθεια ότι αν είσαι κύριος, τότε δεν είναι στο χρήμα, αλλά στη διάθεση και τη φαντασία. Για παράδειγμα, μπορεί να μην έχεις αυτοκίνητο να της πας την κοπέλα σπίτι της μετά από ένα ραντεβού, αλλά μπορείς να περιμένεις μαζί της το λεωφορείο της, να της αγοράσεις το εισιτήριο και να βεβαιωθείς αργότερα ότι έφτασε ασφαλής. Αν είσαι τυχερός και αν υπάρχει κάποια συμβατότητα σε πιο σημαντικά πράγματα μεταξύ σας, τότε κάτι τέτοιο μπορεί να εκτιμηθεί απείρως περισσότερο από κάποιον που ναι μεν θα την πάει ως το σπίτι με την αμαξάρα του, αλλά hey, μεταξύ μας, αυτός μπορεί να πάει κι άλλες είκοσι τέτοιες (γιατί δεν του κοστίζει τίποτα και παράλληλα επιδεικνύεται κιόλας), ενώ εσύ για να κάνεις μια τέτοια κίνηση, για σένα θα σημαίνει κάτι η κοπέλα. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Μακάρι να έχουμε εδώ περισσότερους άνδρες σχολιαστές για να μας πουν αν την παλεύουν δεδομένης της οικονομικής κατάστασης.

Chase Meridian, ο εξομολογούμενος γράφει, "δεν λέω ότι είχε άδικο αλλά πόσο στ' αλήθεια ισχύει η ωραιοποίηση και η θετικότητα εκεί έξω;" και εσύ γράφεις, "Έλεος με κάτι ψυχολόγους που το παίζουν φίλτατοι του πελάτη αντί είτε να βοηθήσουν στ' αλήθεια είτε να τα παρατήσουν.) Μπουχτίσαμε από "γκουρού" που τα έχουν καλά με το πορτοφόλι τους". Είναι λάθος αυτό που κάνω να αναφέρω άλλη εξομολόγηση σε άλλη, εξομολογούμενε συγγνώμη αλλά πρέπει να γίνει γιατί συνδετικός κρίκος είναι ο ψυχολόγος. Ο ψυχολόγος, μεταξύ άλλων, θα σου δώσει κατευθυντήριες γραμμές, θα σου πει που να εστιάζεις και που όχι, τι να "κρατήσεις" και τι να αφήσεις πίσω, θα σου επισημάνει το λάθος σκεπτικό και την λανθασμένη αντίληψη που έχουμε για πολλά πράγματα. Ένα παράδειγμα από την καθημερινότητα μας, οι περισσότεροι εστιάζουμε στο να υπενθυμίζουμε στην άλλη πλευρά, τα λάθη, τις παραλείψεις, τις αποτυχίες κλπ, με χαρακτηριστικές φράσεις, "τα ήθελες και τα έπαθες", "εγώ σου τα έλεγα αλλά εσύ δε με άκουγες", "επέλεξες λάθος σύντροφο καλά να πάθεις". Τι θέλω να πω; Νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο βοηθάμε την άλλη πλευρά, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τον γεμίζουμε με περισσότερες ενοχές, και αυτό μετέπειτα θα έχει σίγουρα αρνητικά αποτελέσματα (το άτομο θα μπει σε μια συνεχόμενη αυτό τιμωρία και "αυτό μαστίγωση"). Αντ' αυτού μπορούμε να υπενθυμίζουμε στον καθένα πόσο σημαντικός είναι για εμάς αλλά και για τους γύρω του, τι έχει καταφέρει στη ζωή του μέχρι τώρα, τις σωστές επιλογές που έκανε, το ότι οι αποτυχίες και τα λάθη είναι τελείως ανθρώπινα, να κρατήσουμε το δίδαγμα τους και να τα "αφήσουμε πίσω" κλπ. Αυτό και άλλα πολλά σου μαθαίνει ο ψυχολόγος (το παραπάνω όμως μπορούμε να το γνωρίζουμε και από μόνοι μας, δεν χρειάζεται να πάμε σε ψυχολόγο, είναι από τις πιο βασικές και ανθρώπινες συμπεριφορές). Δυστυχώς, δεν έχει έναν μαγικό τρόπο με το που τελειώσει η συνεδρία, να μας κάνει άλλον άνθρωπο. Γιατί με το πο φύγουμε από εκεί, η δουλειά του ψυχολόγου σταματάει και εκεί είναι που αρχίζει η δικιά μας. Εξομολογούμενε, έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό σου σε όλους τους τομείς, μην πτοήσε (σε όλους μας έχουν τύχει διαφορά και θετικά και αρνητικά), συνέχισε να πιστεύεις στο θέλω σου (και σε οτιδήποτε άλλο θέλεις), στο να βρείς έναν άνθρωπο να μοιραστείς τον έρωτα και την αγάπη που έχεις μέσα σου και σε κατακλύζει.

Να βρεις κάποια που δεν έχει σαν κύριο κριτήριο τα λεφτά. (Δύσκολο θα μου πεις, απίθανο όμως δεν είναι.)
Κάποια φτωχιά πχ θα προτιμήσει κάποιον με λεφτά, δεν θέλει να πάει πάλι στην φτώχεια. Λογικό από την μια.
Από κει και πέρα είναι και πως θα ταιριάξετε, τι στόχους έχετε κλπ.

Σήμερα λένε πως πλούσιος είναι αυτός που δεν χρωστάει, για δες το και έτσι. Η έλλειψη χρημάτων είναι απαγορευτική για δημιουργία οικογένειας, όχι για δημιουργία σχέσης. Απλά ίσως χρειαστεί να ρίξεις λίγο στα στάνταρ σου, γιατί όπως ειπώθηκε και παραπάνω υπάρχουν και κάποιες λίγες που δεν κοιτάνε χρήμα πιθανόν όμως αυτές να μην τις γουστάρεις εσύ. Θα σου πρότεινα επίσης, ως προς την εξωτερική σου εμφάνιση, να γίνεις η καλύτερη version σου. Καλώς ή κακώς οι εποχές που διανύουμε είναι κάπως επιφάνειακες, και όποιος πιστεύει πως ένας πλούσιος εσωτερικός κόσμος σε βοηθάει να πετύχεις bingo, ειναι μαλλον αφελής.
Γενικότερα θα σου έλεγα πως δεν είναι η έλλειψη χρημάτων που ξενερώνει τις γυναίκες, όσο είναι η ηττοπάθεια και η έλλειψη φιλοδοξίας. Κοινώς η μιζέρια η οποία δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τα λεφτά.
Εσύ είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις, να χάσεις την βολή σου και να προσπαθήσεις να πας λίγο παραπέρα; Εδώ σε θέλω. Και μη μου πεις πως η εποχή δεν βοηθάει, οι εποχές πάντα δύσκολες ήταν, σήμερα είναι λίγο παραπάνω δεν θα το αρνηθώ αυτό, αλλά άμα δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν θα κάνεις. Αλλιώς συμβιβασου και βρες μια κοπέλα ανάλογη, υπάρχουν άλλα όπως σου είπα και παραπάνω ίσως δεν τις θες εσύ.

@τυχαίος περαστικός

Σε αυτό που λες περί γυμναστικής και ότι δεν είναι για σένα, σεβαστό, αλλά δεστο και από θέμα υγείας πάνω απ΄όλα. Να είσαι σε καλή φυσική κατάσταση, όχι απαραίτητα με κοιλιακούς και μπράτσα κλπ.
Ότι θέλει και αυτό λεφτά ισχύει, η διατροφή ειδικά..Οπότε όπως μπορεί ο καθένας. Είναι και να σου αρέσει βέβαια. Είτε gym είτε κάποια άλλη άθληση.
Σε αυτό που λες ''η ηττοπάθεια και η έλλειψη φιλοδοξίας πάνε μαζί με την έλλειψη χρημάτων, μην τα ξεχωρίζετε.'', υπάρχουν σίγουρα και τέτοιες περιπτώσεις αλλά δεν πάνε πάντα μαζί. Μπορεί κάποιος να είναι φιλόδοξος, με στόχους, αλλά να μην έχει λεφτά, όμως να το προσπαθεί και να μην το βάζει κάτω μέχρι να πετύχει. Με αυτήν την έννοια δηλαδή.

Η έλλειψη χρημάτων πάντως και γενικά όσα σου προσφέρουν τα λεφτά, έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογία με ότι αυτό συνεπάγεται. Και στον τρόπο που βιώνουμε/αντιλαμβανόμαστε κάποιες καταστάσεις. Βασικά σε όλα.

@τυχαίος περαστικός

Κοίτα και μόνος μπορείς να καταφέρεις κάποια πράγματα, ανάλογα πως πάνε τα επαγγελματικά/οικονομικά σου. (Αυτό όμως είναι άλλου παπά ευαγγέλιο). Παίζουν αρκετά ρόλο. Πάντως θέλει προσοχή και αυτογνωσία διότι λάθη γίνονται.

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon