ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το σκηνικό σε παλιά ασπρόμαυρη ταινία:Πάνω στο παθιασμένο φιλί εκείνη απλώνει το χέρι της στο πόδι του πολύ κοντά στο σημείο,που σε εκείνες τις ταινίες δεν αναφέρεται.Εκείνος απομακρύνεται ταραγμένος.Πλάτη στην κοπέλα,πρόσωπο στην κάμερα,σταυρωμένα χέρια,το πηγούνι ψηλά όλο αξιοπρέπεια."Σε παρακαλώ,να με σεβαστείς.Δεν είμαι άντρας της μια βραδιάς".Μα αλήθεια τώρα αυτό περιμένεις;Όταν θέλουμε κάποιον και του το δείχνουμε,απολύτως αναμενόμενο είναι να ανταποκριθεί εκτός κι αν δεν του αρέσουμε.Κρατάει το "πολυτιμότερο" για την πρώτη νύχτα του γάμου;Μπορεί να νομίζεις ότι βαριέσαι,που είναι τόσο ευκολάκι για σένα να ρίξεις κάποιον στο κρεβάτι.Μάντεψε,για καμιά δεν είναι και τόσο δύσκολο.Στο κρεβάτι μπορούμε να φτάσουμε όλοι και όλες εύκολα.Το θέμα είναι,αν μπορέσουμε να γίνουμε και ζευγάρι.

Aααα εγώ σε καταλαβαίνω. Αμέ αμέ. Και αν δεν αναφερόσουν σε τύπους που κάνουν τον δύσκολο με ανώριμες τακτικές επιπέδου γυμνασίου, θα ταυτιζόμουν κιόλας. Τώρα δεν ταυτίζομαι. Οι πραγματικά δύσκολοι άνθρωποι, που παίζουν με το μυαλό σου, δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα καν για να σκεφτείς τι κάνεις και γιατί. Ούτε εξομολόγηση δεν θα έγραφες. Το να κερδίσεις αγάπη, εμπιστοσύνη, ασφάλεια, χαρούμενες στιγμές.. δεν ε;

Το μπλουζάκι των Πυξ Λαξ που έγραφε μπροστά στο στήθος"ό,τι αξίζει,πονάει κι είναι δύσκολο",το έκανα κομματάκια με το ψαλίδι,εδώ και κάποια χρόνια...Αναθεώρηση=Μεγάλη υπόθεση... :)