ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια μέρα είναι σήμερα σαν τις άλλες, δεν αλλάζει κάτι.Ακριβώς. Όπως τις άλλες μέρες-μήνες-χρόνια που είμαι μόνος, έτσι και σήμερα...Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου ευτυχισμένο ή έστω ψευτοευτυχισμένο. Η μελαγχολία έχει γίνει συνώνυμό μου.Ζωή είναι αυτή ή μαρτύριο; Υπερβάλλω προφανώς, αλλά υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να το διαχειριστώ και αναγκάζομαι και περπατάω/τρέχω χιλιόμετρα για να ηρεμήσω.Το περπάτημα/τρέξιμο είναι το μόνο ίσως που μπορεί κάπως να με χαλαρώσει από τις ερωτικές απογοητεύσεις/απορρίψεις. Έχω διασχίσει τη "μισή Ελλάδα" χιλιομετρικά! Κουράστηκα, βαρέθηκα, άδειασα ψυχολογικά, ειδικά μετά απο μια πρόσφατη ερωτική απόρριψη βλέπω ότι όλα είναι μάταια.Κάποτε με γέμιζε η δουλειά μου, πλέον, όμως, και αυτή αγγαρεία μου φαντάζει.Έγραφα και ένα βιβλίο, αλλά κι αυτό το έχω ψιλοπαρατήσει, απαιτεί μήνες δουλειάς για να ολοκληρωθεί, άσε που αμφιβάλλω αν θα καταφέρω να το εκδώσω.Συνεπώς έχω βαλτώσει και δεν ξέρω πώς να ξαναμαζέψω τα κομμάτια μου. Αλλά αφού θα τα ξανασκορπίσω σε χρόνο dt, what's the point?