12.1.2014 | 20:34
Όλο ερωτήσεις είσαι...
Λοιπόν αισθάνομαι τύψεις,αλλά δεν ήξερα και δε ρώταγα γιατί δε θα έλεγες.Ας σου απαντήσω όμως,για πρώτη και τελευταία φορά.Η απάντηση είναι πολύ απλή.Εμένα τότε είχε διαλυθεί ο κόσμος μου γιατί πίστευα ότι από βλακεία έχασα κάποιον.Πήγα να "πεθάνω",όσο κι αν δε το πιστεύεις λόγω του φαινομενικά σκληρού μου χαρακτήρα.Έπρεπε,ήθελα να ξεχάσω και προσπάθησα.Ενθουσιάστηκα μπορώ να πω αλλά ξεφούσκωσε.Κάπου εκεί βρέθηκες και εσύ και άρχισες να κάνεις τα ακατανόητα.Εγώ λειτούργησα με το θυμικό κι εσύ το ίδιο.Τα ακατανόητα κατανοήθηκαν,αλλά και πάλι μερικά πράγματα είναι και θα παραμείνουν ασυγχώρητα και από τις δυο πλευρές.Εγώ δεν πληγώθηκα,απόδειξη το ότι προχώρησα ταχύτατα,αν και αυτό σε ενδιαφέρει.Θα σκεφτείς τα δικά σου,αλλά σε πληροφορώ πως την προηγούμενη φορά "πένθησα" πολύ καιρό σε αντίθεση με αυτή.Βλέπεις αν δεν αποβάλλω τα αισθήματα μου εντελώς δεν μπορώ να προχωρήσω.Και προχώρησα και γύρισα εκεί που άνηκα πάντα.Μερικοί έρωτες δε ξεπερνιούνται.Γι αυτό σου λέω να με πιστέψεις,ξέρω πως είναι.Λυπάμαι για την όποια ατυχία σου,αλλά ο καθ'ένας όπως είπες κι εσύ πρέπει να έχει την ευθύνη του εαυτού του.Κάνε ότι θες με τα "ζωντόβολα" εγώ ό,τι είχα να πω το είπα.Δικές σου οι επιλογές δικό σου και το τίμημα.Για εσένα μπαίνω,όλοι για εσένα είμαστε,μέχρι που μερικούς από εμάς μας απογοήτευσες και την είδαμε αλλιώς.Πολλά έγραψα,σταμάτα τις ερωτήσεις και συνέχισε τη ζωή σου όπως καταλαβαίνεις.Δυστυχώς ή ευτυχώς ποτέ δε θα γίνουμε όπως ήμασταν πριν.Όταν κρυώσουμε με έναν άνθρωπο τον ξεγράφουμε κι εγώ κι εσύ.