5.6.2017 | 10:26
Όνειρα...
Σχεδόν όλα τα όνειρα που βλέπω, περιέχουν τα ίδια πρόσωπα. Παλιούς μου συμμαθητές, παλιές κολλητές που έχω να δω πάνω δέκα χρόνια ξέρω γω. Μέσα σ' αυτά τα όνειρα είτε τσακώνομαι μαζί τους σε φάση να αντιδρώ σε συμπεριφορές που δεν αντιδρούσα στην πραγματικότητα, είτε βλέπω ότι με προσεγγίζουν δείχνοντας μου πόσο χαρούμενοι είναι για να ζηλέψω, κι εγώ τους ξεκαθαρίζω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψω. Δεν ξέρω τί "τραύματα" μου έχουν μείνει. Μιλάω για παιδική-εφηβική ηλικία. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπήρξα τυχερή να κρατήσω φιλίες από τότε. Όμως μετέπειτα προχώρησα και γνώρισα αξιόλογα άτομα ως ενήλικη και δημιούργησα αληθινές φιλίες. Το υποσυνείδητο μου για κάποιον λόγο είναι κολλημένο στο παρελθόν. Σχεδόν ποτέ δεν ονειρεύομαι κάποιο άτομο, φίλο, ακόμα και συγγενή που να συναναστρέφομαι στο παρόν. Το θέμα είναι ότι βλέπω τέτοια όνειρα ενώ όλα αυτά τα σκηνικά τα έχω ξεπεράσει πλέον. Δεν με απασχολεί ούτε τί κάνουν ούτε που βρίσκονται αυτά τα πρόσωπα.