Δε νομίζω ότι η όλη ιστορία είναι τόσο ρομαντική. Τραβιέσαι με έναν παντρεμένο που είναι βολεμένος με τη γυναίκα του και εσύ σε αδιέξοδο.
5.6.2017 | 10:12
Καλημέρα;
Λοιπόν, ήμασταν συνάδελφοι και σιγά σιγά αναπτύξαμε μια φιλική σχέση. Μιλούσαμε συνέχεια στη δουλειά και από κάποια φάση και μετά πηγαίναμε και για καφέ μετά τη δουλειά. Μας θυμάμαι και τους δύο να λυνόμαστε στα γέλια. Μετα, αρχίσαμε και πηγαίναμε και το σαββατοκύριακο για καφέ. Ήξερα ότι έχει σχέση πολλά χρόνια, ήξερα κι ότι μου άρεσε, αλλά ήξερα πως δεν θα έκανα κάτι παραπάνω μιας και έχει σχέση. Συνεχίσαμε να μιλάμε και να γελάμε. Μετά από περίπου ένα χρόνο μου ανακοίνωσε πως παντρεύεται. Στεναχωρήθηκα, αλλά δεν έδειξα κάτι. Σκέφτηκα πως θα μου περάσει. Μου πέρασε(μάλλον). 6 μήνες μετά το γάμο του, η επικοινωνία μας έγινε ακόμα πιο συχνή. Μιλούσαμε το βράδυ που επιστρέφαμε σπίτι κι ας είχαμε βρεθεί πριν δυο ώρες, τα σαββατοκύριακα μιλούσαμε συνέχεια. Σε κάποια φάση μου την έπεσε ένας άλλος από τη δουλειά και του είπα για πλάκα πως θα του πω πως τα έχω μαζί του για να με αφήσει ήσυχη. Κάντο μου λέει, ούτως ή αλλως σαν να τα έχουμε είναι, απλά δεν κάνουμε σεξ. Κι απο εκεί ξεκίνησε η κατηφόρα. Σε επόμενη συνομιλία μας, πήγε η κουβέντα αν τον είχα σκεφτεί ερωτικά, αυτός μου είπε πρώτος πως με είχε σκεφτεί. Μην τα πολυλογώ και μην τα δικαιολογώ, ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε έχοντας συμφωνήσει πως θα είναι μόνο για σεξ.Μετά από κάποιους μήνες ή ξύπνησαν ή μου δημιουργήθηκαν συναισθήματα που δεν είχα νοιώσει ξανά για άλλον και δυστυχώς ένοιωθε κι αυτός. Κι έχουμε βρεθεί τώρα, δύο χρόνια μετά, να μη μπορούμε να ξεμπλέξουμε, έχοντας προσπαθήσει ανεπιτυχώς, πολλές φορές και με διάφορους τρόπους.Το διαβάζω και ξέρω πως μας αδικώ και τους δύο με το παραπάνω κείμενο. Είμαστε δύο χυδαίοι ενήλικες που με τη συμπεριφορά τους πληγώνουμε τους ανθρώπους δίπλα μας, αυτό που δεν μπορώ να εκφράσω μέσα σε αυτό το κείμενο είναι πόσο πληγώνουμε ο ένας τον άλλον άλλα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Δεν ένοιωσα ποτέ χυδαία ως άνθρωπος δίπλα του, και δεν μπόρεσα να τον δω ποτέ ως ενήλικα, είναι για μένα ένα μικρό παιδί που αγαπάω και μισώ τον εαυτό μου όποτε τον πληγώνω και όποτε τον αφήνω να δει πως πληγώνομαι εγώ και καταλήγει να μισεί αυτός τον εαυτό του. Για όλους τους άλλους, είναι ένας ενήλικας που πρέπει να τους εκπληρώσει κάθε επιθυμία.
8