ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί κάνω τώρα αυτή την "εξομολόγηση" ίσως γιατί θέλω κάπου να τα πω, να τα βγάλω από μέσα μου..Είναι κάποιες φορές που υποχωρούμε συνέχεια για αυτούς που αγαπάμε πόσο μάλλον σε μια σχέση όταν υπάρχει έντονο αυτό το συναίσθημα ότι δεν μπορείς να κρατήσεις κακία στον άλλον για κανένα λόγο ούτε υπάρχει ίχνος εγωισμού...αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι κακό ή στην τελική σε περνάνε για χαζό-η και το εκμεταλλευονται όλο αυτό ξέρωντας ότι πάντα θα είσαι εκεί ότι και αν κάνουν ότι και αν πουν...και παρόλο που εσύ το ξέρεις συνεχίζεις πάντα τα υποχωρείς στους τσακωμούς πάντα να στέλνεις πρώτος πάντα να προσπαθείς να είστε πάλι μια χαρά γιατί άλλωστε αυτό δεν είναι αγάπη? Να αγαπάς τον άλλον τόσο που να μην μπορείς να του κρατήσεις κακία να θέλεις πάντα να τον βλέπεις ευτυχισμένο αν και τις περισσότερες φορές αυτός να μην νοιάζεται πως νιώθεις εσύ και να συνεχίζει τα δικά του...όμως δεν είναι έτσι από την στιγμή που αποφασίζεις να είσαι με κάποιον και δένεσαι μαζί του δεν γίνεται να του μιλάς άσχημα ούτε να τσακώνεσαι μαζί του και να μην υποχωρείς πόσο μάλλον όταν του έχεις πει ότι τον αγαπάς...Βέβαια στην εποχή μας αγαπάνε μέχρι να βρουν κάτι καλύτερο έτσι την κατάντησαν την αγαπη..περνάμε καλά μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο και να πούμε βαρέθηκα δεν πάει άλλο...σας κούρασα το ξέρω αλλά ήθελα να τα πω :)....