3.6.2014 | 01:02
Οσο παρατηρω, τοσο λυπαμαι
Λυπαμαι που βλεπω γυρω μου ανθρωπους καταπιεσμενους. Λυπαμαι που βλεπω ανθρωπους με ενα σωρο απωθημενα. Λυπαμαι που ακουω για τονους φαντασιωσεων που δεν θα πραγματοποιηθουν ποτε.Βλεπω ολο και πιο συχνα τριγυρω μου αντρες συζυγους/συντροφους να αναζητουν την επιβεβαιωση, την ερωτικη ολοκληρωση σε αγκαλιες αλλες απο αυτη τη μια που καποτε διαλεξαν. Γιατι αυτη η μια αγκαλια πια δε θελει να πειραματιστει, γιατι πια επαναπαυτηκε σε μια σταθερη σχεση, γιατι δε θεωρει οτι και στο σεξ εξελισσομαστε, γιατι φοβουνται να της εκμυστηρευτουν τους κρυφους ποθους και τις φαντασιωσεις τους. Ετσι λενε τουλαχιστον και σε καποιες περιπτωσεις ισως να ισχυει...Κι υστερα βλεπω γυναικες συζυγους/συντροφους, που ξεχασαν οτι εκτος απο κορες,μανες, εργαζομενες ειναι και γυναικες, οτι καποτε υπηρξαν το αντικειμενο ποθου αυτου του αντρα που εχουν διπλα τους. Βλεπω να αγνοουν οτι αυτος ο αντρας ακομη θελει να τις βλεπει με αυτον τον τροπο, βλεπω οτι δεν καταλαβαινουν πως τον στελνουν απο μονες τους σε ξενη αγκαλια...Κι ολα αυτα με λυπουν γιατι γεμισαμε με ανεκπληρωτους ανθρωπους, με ανθρωπους μισούς. Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να εκφρασεις τις πιο προσωπικες σου επιθυμιες στον ανθρωπο σου; Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να αφουγκραστεις και να ικανοποιησεις τις επιθυμιες του συντροφου σου; Γιατι ειναι τοσο δυσκολο ενα ζευγαρι να θυμαται οτι δεν ειναι μονο φιλοι ή μονο γονεις αλλα και ερωτικοι συντροφοι; Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να καταλαβεις οτι το παιδι καποτε θα μεγαλωσει και θα φυγει απο την αγκαλια σου, οπως ακριβως εκανες κι εσυ με τους γονεις σου κι εσυ θα μεινεις με εναν συντροφο που για χρονια ειχες στο περθωριο;Λυπαμαι γιατι ολα αυτα τα βλεπω ολο και πιο συχνα να συμβαινουν.Λυπαμαι που οι ανθρωποι, οι συντροφοι, μεταξυ μας εχουμε σταματησει να επικοινωνουμε...αν μπορουμε να πουμε οτι καταφεραμε να επικοινωνησουμε και ποτε...