30.6.2015 | 16:01
Όσο περνάει ο καιρός
Φοβάμαι όλο και πιο πολύ την ιδέα της ερωτικής σχέσης. Νιώθω ότι στο τέλος πάντα θα με βρίζουν, θα με πληγώνουν και το χειρότερο, θα πιστεύω πως έχουν δίκιο. Όταν είμαι μόνη, αν και καμιά φορά μου λείπει η παρέα, το κόστος είναι μικρότερο. Ούτε προσβολές ούτε τίποτα. Ούτε επιθυμία να πω κακία, να την καταπίνω. Γι αυτό υπάρχουν οι φίλοι και οι σκύλοι και το ζήτημα έκλεισε. Και φαντάζομαι ότι με τέτοια βιώματα γίνομαι κι εγώ ένας απαίσιος άνθρωπος που θα πληγώνει και νιώθω άσχημα. Δεν θέλω να πληγώνω. Εξάλλου υπάρχουν τόσες μορφές σχέσεων αλλά την πιο άσχημη εικόνα στα ερωτικά την έχω δει και το μόνο που θέλω είναι να φύγω, να φύγω μακριά αλλά νιώθω ότι εγώ είμαι το λάθος. Φτάνει.
