ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχει κανείς που να έχει γονείς με έντονα ναρκισσιστικά στοιχεία αλλά ο ίδιος να κατάφερε να ξεφύγει από αυτή την τοξικότητα; Ο ένας μου γονέας είναι ξεκάθαρα ναρκισσιστής, σε σημείο διαταραχής. Μας έχει κάνει να υποφέρουμε πολύ με τη συμπεριφορά του. Το βασικότερο είναι ότι ήταν πάντα απών, σαν σύζυγος και γονέας. Από κεί και πέρα μας δημιουργούσε και προβλήματα ως προς την αξιοπρέπεια μας ως οικογένεια. Ο άλλος γονέας, μόνος και τσακισμένος από αυτήν την αντιμετώπιση, δεν άργησε να εκδηλώσει σοβαρή ψυχική ασθένεια, η οποία προϋπήρχε του δεσμού τους και να πρέπει να το αντιμετωπίζουμε μαζί με τα προβλήματα του με τον άλλον σαν να είμαστε εμείς ζευγάρι. Συνεπώς ήμασταν στο έλεος της ιδιοτροπίας του ενός και της ευαισθησίας του άλλου. Υπήρχαν βέβαια και υγιείς και γεμάτες αγάπη στιγμές, και τις δεχόμασταν όπως η ξερή γη τη βροχή. Όσο για εμένα και τα αδέρφια μου.. βαδίζουμε στα δικά μας επικίνδυνα μονοπάτια. Άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω τον κίνδυνο για την ψυχική μου υγεία παρά τα τεράστια εσωτερικά μου προβλήματα, αφού ήμουν πάντα το "καλό παιδί"... Αυτό που θα πρέπει τελειοθηρικά να φέρει το 20 σε όλα από το σχολείο, και φανταστείτε πως για τον τελειοθηρισμό μου δεν μπορούσα να φανταστώ πως δεν είναι καθαρά δική μου ανάγκη. Ήμουν το αγαπημένο παιδί και τα αδέρφια μου ήταν ενίοτε αποδιοπομπαία, μέχρι να καλύπτουν τα θέλω της εικόνας του γονέα ή υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ μας. Ευτυχώς αγαπιόμαστε αλλά φοβάμαι πολύ τί έχει ο καθένας μέσα στην ψυχή του. Εγώ δεν μπόρεσα να μείνω το δυνατό πλάσμα, άριστο όπως με φαντάζονταν, ενόσω ήξεραν για τη χαμηλή μου αυτοπεποίθηση. Στην πρώτη αποτυχία ως ενήλικας λύγισα. Γιατί από κεί εξαρτιέται η αυτοπεποίθηση μου, από το τί πετυχαίνω.. Εκεί με την τσακισμένη αυτοπεποίθηση, έχοντας μόλις κάνει την 1η μου σχέση υπό αφόρητη πίεση να ανταπεξέλθω σε όλες τις προσδοκίες και νιώθοντας ότι ποτέ δεν θα αρκώ αφού δεν ξέρω να αγαπώ -ούτε με αυτό τον νέο τρόπο που μου ζητήθηκε ούτε με όποιον άλλο- και πως δεν παίρνω καμία ευχαρίστηση από τις σχέσεις και ούτε πρόκειται... Απελπίστηκα και έφτασα σε οριακά σημεία, σε άθλια συμπεριφορά, τρομερή αντίδραση. Όλα αυτά κατέληξαν στο να βγει μια ψυχική ασθένεια στην επιφάνεια. Και τώρα παλεύω με όλα με τη βοήθεια ειδικού, όπως και όλοι μας καθημερινά.. Αυτό που βαθιά με τρομοκρατεί είναι να μην μπορέσω να αντιμετωπίσω όλες αυτές τις αλλοιώσεις στην προσωπικότητά μου και να πατήσω στα πόδια μου. Πως να σχετίζομαι μαζί με την οικογένειά μου χωρίς να δέχομαι τόσο τοξικές συμπεριφορές. Πως να κάνω κουβέντα στα αδέρφια μου. Και οι γονείς μου μεγάλωσαν με συναισθηματικά μη διαθέσιμους και χειριστικούς γονείς, και τους συμπονώ.