ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκινήσαμε στο 1ο έτος της σχολής να κανουμε παρέα 3 κοπέλες. Κρατήσαμε αυτή τη παρέα 4 χρόνια. Στο 5ο έτος κατι έγινε και νιώθω πως δεν εχουμε πλέον την ίδια χημεία. Εγω άρχισα να κάνω παρέα με περισσότερα ατομα και διαφορετικά από τις φίλες μου. Αυτές δε θελανε και δε προσπαθούσαν να συμμετέχουν. Οκ πολλές φορές νιώθω πως δεν ταιριάζουν με τα ατομα που κάνω παρέα τωρα. Ειναι και οι δυο αρκετά κλειστές και έχουν αρκετα κουτάκια στο μυαλό τους, αυτο νιώθω πως με περιορίζει ομως και ενώ το έχουμε συζητήσει η μια κάνει προσπαθειες να ειναι πιο ανοιχτή και κατι γινεται.... η άλλη αρνείται να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια. Εχει απομακρυνθεί....και νιώθω πλέον και γω πως δε μπορώ να τη καλεσω σε κάποιες παρέες που ενώ ξέρει τα παιδιά θα γίνουν συζητήσεις και θα υποθουν πράγματα που έχει θέματα και δε τα δέχεται ή δε θέλει να τα συζητάει. Παμε σε μαγαζιά που δε τα πολυ εγκρίνει σε φάση ρεμπεταδικι, τσιπουραδικο. Δεν είναι άνθρωπος που θα πεις έλα σπιτι να αράξουμε να χαλαρώσουμε και έτσι δε νιώθω πως μπορω να τη καλέσω σε τέτοιες φάσεις με τους άλλους. Στην αρχή της εκανα προτάσεις και κάθε φορά κατι γινόταν και δε μπορούσε. Δε ξερω τι να κάνω!! Δε θελω να χάσω τη φίλη μου. Αλλα νιώθω πως χανόμαστε. Νιώθω πως θέλω πιο ανοιχτό κόσμο στη ζωή μου... Νιώθω πως χάνεται η επικοινωνία...