ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι απίστευτο το τραύμα που μπορεί να σου αφήσει ένας άνθρωπος. Νομίζοντας ότι αλλον άνθρωπο κοιτάς, άλλος να είναι στο τέλος. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι τα χέρια που νόμιζες ότι σε έσωσαν, ήθελαν στην πραγματικότητα να σε πνίξουν. Το γαμωτο είναι ότι τον ερωτεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο, αγαπησα ακόμα και τις ανασφάλειες του και προσπάθησα να ειμαι πάντα κοντά του, περασαμε πολλές στιγμές μαζί και νόμιζα ότι και ο ίδιος με κοιτούσε και σκεφτόταν ποσο ξεχωριστή ειμαι για αυτόν. Μα μόνο στα λόγια υπήρξε η λέξη «σαγαπω», και στις πράξεις πάλευα μόνη. Και όμως δεν μπορεσα ποτε να κατανοήσω πως ένας άνθρωπος προσποιείται, ότι σε αγαπάει, ότι είσαι μοναδική για αυτόν, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλα ένας χειριστικός άνθρωπος που σε κακομεταχειρίζεται. Εφταιγα και εγώ όμως, που δεν έβαλα τα όρια μου, που έβαλα εκείνον πάνω από τον ευατο μου, επειδή τον αγαπούσα, και δεν το μετάνιωσα, αλήθεια, και ας έβλεπα τις πράξεις, και την άσχημη συμπεριφορά του προς εμένα, εγώ προσπαθούσα να τα συζητάμε, να κάνουμε κάτι, μα απλα προσπαθούσαμε να σώσουμε μια ήδη «νεκρή» σχέση, ή, καλύτερα, προσπαθούσα. Δεν σε θυμάμαι δίπλα μου, παρα μόνο στις καλες μας στιγμές. Ελπίζω να καταπολεμησες τα κόμπλεξ σου και τις ανασφάλειες σου χρησιμοποιώντας με και υπονομεύοντας με. Δεν θα καταλαβω ποτε την κακια του κόσμου, και ίσως για αυτό φταίει η ευαίσθητη καρδιά μου, που νόμιζα ότι ζω σε ένα παραμύθι, έσκασε η φούσκα και εφαγα τα μουτρα μου. Το αστείο είναι ότι νόμιζα ότι αυτό είναι αγάπη. Στο τέλος έμεινα απλα μόνη, νιώθοντας ότι πήρε μαζί του ολα τα καλα μου στοιχεία, νιώθω πως δεν ειμαι εγώ, δεν ειμαι ο ευχάριστος άνθρωπος που ήμουν, γιαυτο με άφησε μάλλον, δεν χρησίμευα πια. Ελπίζω καποτε να γνωρίσω κάποιον που να θέλει να ζει στο ίδιο παραμύθι, και να με αγαπάει πραγματικά.