ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

21 εγω 23 αυτός..Δύο χρονια τωρα μαζι.Εγω φοιτήτρια που κάθομαι τωρα το καλοκαίρι ενω εκείνος αγρότης και κτηνοτροφος και σαφώς δεν κάθεται ποτέ.Ουτε ενα σκ δεν εχουμε παει πουθενά οσο καιρό εχουμε σχέση.Ουτε μια φορα δεν πήγαμε για μπάνιο.Ουτε για καφέ δεν εχουμε παει εδω και 3-4 μήνες.Ήρθα στο πατρικό για καλοκαίρι για να τον Βλεπω γιατι εχουμε κοινό τόπο καταγωγής με την ελπίδα να βρει 5 ώρες χρονο να πεταχτουμε στη θάλασσα που ειναι 40-45' απόσταση.Οχι τίποτα ομως.Μόνο τα βραδια τον βλεπω για κατι ώρες άντε και κανα μεσημερι που περνάμε λίγη ωρα ο ένας στο πατρικό του αλλου με τις οικογένειες μας φυσικά.Παντα αλλιώς τα κανονίζουμε και αλλιώς έρχονται.Μου ελεγε κάνε υπομονή θα έρθει καλοκαίρι θα πάμε για κανα μπάνιο.Έπιασε και δευτερη δουλεια ομως για μεροκάματο γιατι δεν τα βγάζουν περα.Εγω αντιλαμβάνομαι οτι παλεύει για τα προς το ζην και σκιζεται κυριολεκτικά.Αλλα εγω έχω μπει οχι απλα σε δευτερη αλλα σε δέκατη μοίρα.Δε ζητάω λούσα, δεν απαιτώ δώρα και κυρίως έχω κανει τεράστια υπομονή η οποία άρχισε σιγα σιγα να εξαντλείται.Δεν εχει νοημα το τι θελω εγω γιατι παντα υπάρχουν άλλες προτεραιότητες σοβαροτερες και τα δικά μου θελω διαγράφονται επιτόπου.Απλα κανει τον Κινέζο οταν του συζητάω την κατάσταση ή βρίσκει και "ξεσπάει" λέγοντας μου οτι εχει γινει χίλια κομμάτια και θελει κατανόηση..Δε ζούμε τίποτα και εγω λιώνω στο πατρικό μου περιμένοντας αν και πότε θα μπορεσει.Άλλο να στο περιγράφουν και άλλο να το νιώθεις στο πετσί σου.Ειναι πικρό να αγαπάς κάποιον και να σε τρώει το μαράζι οτι δύο χρονια δεν έζησες τιποτα μαζι του.Καμια ανάμνηση από εκδρομή, καμια εμπειρία από ταξίδι..Πολυτέλεια για μας ειναι ένας απλός καφές σκεφτείτε.Και δυστυχώς ειμαι σε χωριό ορεινό.Όλη μέρα σπίτι δουλειές ύπνος και την αλλη μέρα παλι τα ιδια.Τον Αύγουστο θελει να αρραβωνιαστει ο αδερφός του και ο ίδιος δε θελει να συμβάλλει οικονομικά παρα μόνο πηγαίνει για διακοπές με την πλούσια κοπέλα του και παίρνει μισθό 1000€ τα οποία και σπαταλάει στην καλή ζωη.Ο δικός μου καίγεται στον ήλιο για 30€ μεροκάματο στην οικοδομή και επίσης εχει και 200 ζώα και παλεύει να ζήσει μάνα πατέρα κ αδερφό και φυσικά χωρίς σταθερό εισόδημα και βοήθεια.Και δουλευει για να κανει αρραβώνα του αδερφού που δεν εχει αποταμιευσει τίποτα.Δε ξερω πως πρεπει να νιώσω και αν πρεπει να ανακατευτω κάπου.Απλα σας παρέθεσα τη ζωη μας σαν ζευγάρι.Αυτη ειναι..Και δυστυχώς δεν εχει στον ήλιο μοίρα, δεν εχει καμια όμορφη ανάμνηση παρα μόνο μικρές ωραίες στιγμές και άπειρες στιγμές κρυφών και φανερων δακρύων.Η ζωη ειναι άδικη και το ιδιο ίσως να ειναι και η απόφαση που πηρα.Αλλα εγω σαν Μαρίνα δεν αντεχω άλλο να ζω σε μια ευθεία γραμμή σα νεκρή στην εντατική..Χωρίς να ακούγομαι χωρίς να κανω πράξη τα όνειρα μου τα θελω μου όπως ολα τα κορίτσια της ηλικίας μου.Θελω μια υγιή σχέση μια ευτυχισμένη σχεση..Προς το παρόν 1 μήνα υπομονή και θα φύγω για σπουδές.Καταντήσα να βλεπω όαση την εξεταστική Σεπτεμβριου..