ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά απο κάποια χρόνια σπουδών σε ξένη πόλη και ζώντας μόνη, γύρισα στην οικογενειακή εστια. Βασικά μένω σε ενα διαμέρισμα με τον αδερφό μου και οι γονείς μας σε άλλο σπίτι. Στην αρχή μιας και τα οικονομικά ήταν περιορισμένα μη μπορώντας να ξαναμείνω μόνη και μη έχοντας εργασία, το είδα σαν την ιδανική λύση για συνεχίσω να ζω "φοιτιτικά", αφού θα έμενα με τον αδερφό μου (2 χρόνια μικρότερο). Σε λίγο καιρό βρήκα δουλειά (δουλεύει κι εκείνος)κι απο τότε μπαίνουν στο σπίτι δυο σχετικά ικανοποιητικοί μισθοί ώστε να καλύπτουμε τα έξοδά μας και να ζούμε σχετικά άνετα. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον...Να σημειώσω οτι τους λογαριασμούς του σπιτιού μας τους πληρώνουν οι γονείς μας που το θεωρούν σαν βοήθεια και στα δύο τους παιδιά. Οπότε έχουμε μόνο να μοιραζόμαστε τα υπόλοιπα.Κι εκεί ξεκινάει το πρόβλημα αφού μόνο εγώ πάω σουπερ μάρκετ (θα μου πειτε μερικοί πως είμαι κορίτσι κι εχω περισσότερη ευκολία στο να ψωνίζω, να το δεχτώ), πληρώνω όμως όοολα τα ψώνια και δεν μου δίνει τα μισά χρήματα που του αναλογούν. Σκεφτείτε πως μόνο το σουπερ μάρκετ για το εβδομαδιαίο μας φαγητό, απορρυπαντικά, χαρτικά κ.α μερικές φορές ξεπερνάει τα 70-80 ευρώ εβδομαδιαίως. Μένοντας μόνη τοσα χρόνια και όντως κάπως τυχερή,έχω μάθει να μη μου λείπει τίποτα απο το σπίτι μου. Δεν συνεισφέρει λοιπόν πουθενά. Ακόμα και για το καθημερινό φαγητό αν δεν εχω ψωνίσει εγώ, πολύ απλά δεν θα φάει.Δεν έχει φέρει ποτέ τίποτα... Γυρνώντας απο τη δουλειά σε καθημερινή βάση τα χέρια μου είναι πάντα με σακούλες, εκείνου είναι άδεια. 2-3 φορές του έχω ζητήσει να πάει εκείνος στο σουπερ μαρκετ γιατί εγω θα αργούσα στη δουλειά και έβρισκε όλο προφάσεις.Μερικές φορές έρχεται και μένει μαζί μας και η κοπέλα του που τη ντρέπομαι να ανοίξει το ψυγείο και να μην έχει τίποτα. Να θέλει να κάνει μπάνιο και να μην έχει αφρόλουτρο ή σαμπουάν. Εκείνον δε τον νοιάζει αλλά εγώ αισθάνομαι άσχημα.Οπότε μόλις τελειώσει κάτι το αναπληρώνω αμέσως. Του ζητάω χρήματα, μου λέει θα μου τα δώσει και δε τα βλέπω ποτέ. Κι εμένα δε το δέχεται η αξιοπρέπειά μου να του ζητάω κάθε τρεις και λίγο. Οπότε κάνω το μαλάκα. Πάω ψωνίζω οτι λείπει απο το σπίτι και απο τα μέσα του μήνα μένω άφραγκη. Σε αντιθετη κατάσταση εκείνος έχει το μισθό του και τον διαθέτει για όπου του κάνει κέφι ΕΚΤΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ!Σε κάποια συζήτηση μου είχε αναφέρει πως είναι άνδρας κι έχει κοπέλα και θέλει να κραταει λεφτά όταν βγαίνει. Ας κάνει οτι θέλει με την κοπέλα του, στο σπίτι αν έμενε μόνος του δε θα ψώνιζε?????? Όταν μίλησα στους γονείς μου με παρότρυναν να κάνω υπομονή κι οτι είναι μικρότερος. Εμένα ποιος θα μου δώσει υπομονή όταν μένω πανί με πανί και δε μιλάω μέχρι να τελειώσει ο μήνας? Και δεν θέλω να ζητήσω απο τους γονείς μου γιατί έτσι κι αλλιώς μας βοηθάνε. Απλά έχει αναπαυθεί στους γονείς μου και σε εμένα. Το ερώτημα είναι τί να κάνω...? Έχω σκεφτεί να μετακομίσω και να μείνω μόνη αλλά δεν με παίρνει οικονομικά κι ούτε θα δεχτώ να βάλω σε μεγαλύτερα έξοδα τους δικούς μου. Να τσακωθώ μαζί του? Δε θα βγάλω άκρη... ΟυυυφΥ.Γ. Έχω σκεφτεί απο περιέργεια όταν τελειώσει το σαμπουαν ή το αφρόλουτρο να μην πάρω. Να έχω κρυμμένα εγώ τα δικά μου να δω αν θα φιλοτιμηθεί να πάει να πάρει... Νομίζω όμως οτι το έχω σαν εικόνα, να κάνει στεγνό καθάρισμα... :P