ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα κανω ποτε. Αλλα δεν ξερετε ποια ειμαι. Και το εξομολογουμαι. Και αυτο αδυναμο ειναι.Οσο ημουν μαζι του, νομιζα οτι ηταν ο αντρας της ζωης μου. Πιστευα οτι ολοι εχουμε το αλλο μας μισό, και καποιες φορες φανηκε να το πιστευει και εκεινος. Μου διδαξε να ειμαι σκληρη, να μη λεω τι νιωθω, μου εμαθε να μην πληγωνομαι. Με αγαπησε πολυ. Πονεσε για εμενα. Απλα καποια στιγμη σταματησε να με ποθει. Εφυγε. Εφυγα. Δεν θυμαμαι πολλα.Μετα το χωρισμο αρχισα να κοιταω τη σελιδα του κρυφα. Ποιους κανει φιλους, ποιες. Μια κοπελα ξενη, την αισθανθηκα οτι κατι παιζει.Της εκανα φιλία.Ομορφη, οχι απο Ελλαδα, γυρισε παλι στη Χωρα της.Πριν λιγες μερες εμαθα απο τον ίδιο οτι τη φίλησε και τη "φασωσε" όπως είπε. Ποτε δεν το εκανε αυτο μαζι μου. Εμενα με φιλαγε σαν αδελφη του, σαν θεια του, σαν γαμο απο προξενιο....Εχω εδω και βδομαδες μπαινω και την κοιταω. Πολλες ωρες.. Τους φανταζομαι να φιλουνται. Μετα φανταζομαι εμενα να ειμαι εκεινη και να με φιλαει. Βλεπω πολυ ασχημα ονειρα.. Τη φιλησε εκει που βγαιναμε εμεις βολτες και ραντεβου. Και μου το ειπε χαλαρα σαν να ειμαστε κολλητοι. Ειναι τραγικοι οι ανθρωποι. Οι αδυναμοι. Ζητανε να μαθουν αυτα που δεν αντεχουν.αποψε θα τους δω παλι μαζι στον υπνο μου.Ποσο αδυναμο.Αλλα μου αρεσει τοσο να το κανω.