ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί βιαστήκαμε όλοι τόσο πολύ να μεγαλώσουμε; Τί καταφέραμε; Τί ακριβώς ζηλέψαμε από τους "μεγάλους" και ξεπετάξαμε την παιδική μας ηλικία; Και μην αρχίσετε να λέτε "Ααα εγώ μια χαρά πέρασα με τα καρτούν μου, το τρέξιμο στις λάσπες, το ποδόσφαιρο στην αλάνα." Δεν είναι τα καρτούν και τα βρώμικα ρούχα η ουσια μιας παιδικής ψυχής. Είναι ο αθώος τρόπος που αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Η ατέρμονη περιέργια, ο παράλογος ενθουσιασμός για την παραμικρή αλλαγή σκηνικού.Κάθε ματία στον κόσμο είναι σαν την πρώτη ματία. Και ναι μεν τα είχαμε και αυτά αλλα τώρα τι; Μεγαλώσαμε τώρα..Είμαστε μεταβίας 20 χρονών και νομίζουμε οτι ξέρουμε τον κόσμο απ'εξω και ανακατοτά. Τον έχουμε χορτάσει σχεδόν. Γίναμε "έξυπνοι" και "ωριμοι" τώρα. Επειδή καταφέραμε τί; Απλά να γίνουμε καχύπωπτοί. Να φορτώνουμε το κεφάλι μας με σκέψεις.Με αρνητικές παραμέτρους...να ψάχνουμε πάντα ένα φίδι κρυμμένο σε μια τρύπα...και τις περισσότερες φορές να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που ψάχναμε δεν υπήρχε ποτέ. Να μην προλαβαίνουμε να αντιληφθούμε καν τη ζωή επειδή δεν έχουμε αρκετό χρόνο να επεξεργαστούμε όλα αυτά τα δεδομένα. Μιλάμε, και ταυτόχρονα σκεφτόμαστε άλλα,περπατάμε και σκεφτόμαστε, κοιμόμαστε και σκεφτόμαστε. Τι κάναμε, τι θα κάνουμε, τι έπρεπε να είχαμε κάνει, γιατί,πώς. Τι θα γινόταν άμα....Σκεφτόμαστε και δεν απολαμβάνουμε.Σκεφτόμαστε και δεν βλέπουμε...Πώς σας φαίνεται ο κόσμος τώρα που τον βλέπετε απο τα μάτια των μεγάλων; Είναι το ίδιο λαμπερός και ωραίος;Είναι το ίδιο πολύχρωμος και χαρούμενος; Δεν ξέρεται καν...γιατί τα "μάτια" των μεγάλων έχουν μάθει να κοιτάνε μόνο μέσα στο κεφάλι τους, και τις φτιαχτές σκέψεις τους.Το λάθος σας είναι πως νομίζετε ότι η παιδική αθωότητα είναι κάποιο "λάθος" που διορθώνεται με την γνώση και την εμπειρία...στην πραγματικότητα είναι μια αρέτη, που αλλοιώνεται από τα λάθη μας και τον φόβο μας....Δεν μεγαλώνουμε έτσι..Δεν ωριμάζουμε έτσι....απλά σαπίζουμε.