ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχει κάποια άτυπη αρχή, στην επιστήμη της ψυχολογίας; Ότι δηλαδή αυτό που αρνείσαι και μάλιστα έντονα, στην πραγματικότητα, το εποφθαλμιάς στα κρυφά;Κάπου σχολίασα κάτι (όχι εδώ), λέγοντας ότι αυτοί που το κάνουν είναι αισχροί. Κάτι που το σιχαίνομαι και δεν θα το έκανα ποτέ, εγώ ο ίδιος. Και κάποιος γύρισε και είπε: "αυτός θέλει να το κάνει και δεν μπορεί, γι' αυτό το κράζει". Κάπου αλλού, που είχε να κάνει με εργασία αυτήν τη φορά, αρνήθηκα μια στοχευμένη κατηγορία, λέγοντας ότι την απεχθάνομαι και τη θεωρώ πολύ δύσκολη, αποσαφηνίζοντας πως πρόκειται για το μοναδικό εύρος εξειδίκευσης από όλα τα διαθέσιμα, που ποτέ δεν θα αναλογιζόμουν καν... Ο interviewer που τύγχανε ψυχολόγος και μάλιστα με πολυετή πείρα, άρχισε να μου αναλύει θεωρίες του στυλ: "αυτό σημαίνει ότι το θέλεις πάρα πολύ μέσα σου, αλλά φοβάσαι, μην ανησυχείς αν το προσπαθήσεις θα τα καταφέρεις και διάφορες άλλες φούσκες".Υπάρχει κάτι που να εξηγεί τη λανθασμένη για την περίπτωσή μου, "γνωμάτευση" αμφοτέρων και ιδίως, της ειδικού; Πραγματικά τώρα και στις δύο περιπτώσεις, ειλικρινά σιχαινόμουν αυτό που παρουσίασα ή μου παρουσίασαν και ποτέ μα ποτέ δεν θα το επεδίωκα! Δεν πρόκειται για κάποια εσωτερική άρνηση ή αντίστροφη/υποκριτική στάση. Κάποιος που κατέχει ας εξηγήσει, γιατί εγώ δεν καταλαβαίνει.